Δυστυχώς, διευρύνεται το υφεσιακό ρήγμα της ελληνικής οικονομίας

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) δημοσίευσε τα τριμηνιαία στοιχεία των εθνικών λογαριασμών της ελληνικής οικονομίας της περιόδου Ιανουαρίου-Μαρτίου 2016. Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ εξάγονται τα ακόλουθα δύο βασικά συμπεράσματα: 1) Με βάση τα εθνικολογιστικά στοιχεία με εποχική διόρθωση, την περίοδο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2015/2016 ο αναπτυξιακός ρυθμός της Ελλάδας, όπως αυτός αποτυπώνεται στο ποσοστό μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ, ήταν αρνητικός της τάξης του -1,3%. 2) Η διεύρυνση του υφεσιακού ρήγματος εκδηλώνεται σε συνθήκες αποπληθωρισμού της ελληνικής οικονομίας, με αναπόφευκτη συνέπεια την πτωτική τάση του ονομαστικού ΑΕΠ ή ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές. Την περίοδο α’ τρίμηνο 2015-2016, το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές παρουσίασε ποσοστιαία μείωση -1,4%. Αυτό σημαίνει ότι αν κατά την διάρκεια του έτους, η συνολική ποσοστιαία ελάττωση του ονομαστικού ΑΕΠ ήταν -1,4%, τότε την περίοδο 2015-2016 το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές από 175,6 θα συρρικνωνόταν σε 173,1 δις ευρώ (€).

Ως γνωστόν, περί τα μέσα Απριλίου, δηλαδή πριν ένα περίπου μήνα, το Bloomberg είχε ρωτήσει 21 διεθνούς φήμης οικονομολόγους, ποιος αναμένεται να είναι ο αναπτυξιακός ρυθμός της Ελλάδας κατά την διάρκεια του τριμήνου Ιανουαρίου-Μαρτίου 2016. Οι συγκεκριμένοι οικονομολόγοι είχαν υποστηρίξει ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε καλό δρόμο και το πρώτο τρίμηνο του 2016 η αναπτυξιακή της επίδοση προβλέπεται αρνητική μόλις -0,1%, προσδοκώντας σε θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς το δεύτερο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Με αφορμή την λίαν αισιόδοξη πρόβλεψη των 21 ερωτηθέντων οικονομολόγων, οι περισσότεροι των οποίων ανήκουν στην VIP  κατηγορία σαν τους Joseph Stiglitz, Jeffrey Sachs, κ.ά., που ο ΓΑΠ (Γεώργιος Α. Παπανδρέου) τέλος του 2009 με αρχές του 2010 είχε προσλάβει προσωπικούς συμβούλους του, από τη θέση αυτή έγραψα δύο άρθρα με τίτλο, «Άνευ παραχάραξης των στοιχείων προβλέπεται ρυθμός ανάπτυξης -1,5% το α’ τρίμηνο του 2016». Η ουσιαστική κριτική που ασκούσαμε στους 21 διακεκριμένους οικονομολόγους, ήταν ότι προέβαιναν σε μια λίαν αισιόδοξη πρόβλεψη για τις αναπτυξιακές προοπτικές της εθνικής μας οικονομίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2016, χωρίς να τεκμηριώνουν την επιχειρηματολογία τους με την παράθεση των απαιτούμενων ποιοτικών και ιδίως ποσοτικών δεδομένων.

Στο προχθεσινό άρθρο μου (12.5.2016) και λαμβάνοντας υπόψη τη συνεχή επιδείνωση βασικότατων οικονομικών δεικτών κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, διατύπωσα την άποψη ότι ο αναπτυξιακός ρυθμός της Ελλάδας το πρώτο τρίμηνο του 2016 ενδεχομένως να υπερβεί το -2%. Αξιολογώ ότι στις 30 Μαΐου που η ΕΛΣΤΑΤ θα δημοσιοποιήσει την δεύτερη εκτίμησή της, θα αναπροσαρμόσει τον αναπτυξιακό ρυθμό της Ελλάδας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2016 γύρω στο -2%. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαπράττει το τραγικό λάθος της κυβέρνησης ΓΑΠ και της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ότι δηλαδή υιοθετεί την άποψη ότι τα μνημόνια συνιστούν την ιδανική φαρμακευτική αγωγή για την ώθηση της ελληνικής οικονομίας σε φάση ταχύρυθμης αναπτυξιακής διαδικασίας. Οι μνημονιακές πολιτικές είναι λάδι στη φωτιά, που αντί να σβήσουν τη φωτιά περαιτέρω τη φουντώνουν.

Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου την διετία 2013-2014 προπαγάνδιζε το αναπτυξιακό επίτευγμα του success story, εμείς σε επανειλημμένες αναλύσεις μας και πάντοτε με την ανάλογη τεχνοκρατική επιχειρηματολογία, υποστηρίζαμε ότι το ρήγμα της ύφεσης διευρύνεται και οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας είναι ζοφερές. Είναι ανήθικο οι κυβερνώντες να λένε ασύστολα ψεύδη σε χαρατσωμένους, άνεργους και φτωχοποιημένους πολίτες. Τα ίδια λέμε και σήμερα, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αψυχολόγητο και αθεμελίωτο τρόπο, διαλαλεί την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας από το δεύτερο εξάμηνο του 2016. Η πραγματική οικονομία δεν είναι χρηματιστηριακό ασανσέρ. Η ανάπτυξη της οποιασδήποτε χώρας του κόσμου εξαρτάται από αντικειμενικούς (πραγματικούς) παράγοντες, όπως οι επενδύσεις σε πάγιο κεφάλαιο, η αύξηση των εξαγωγών, η δημιουργία ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, η θέσπιση αποδοτικών επενδυτικών κινήτρων, η εξάλειψη των παράνομων παραοικονομικών δραστηριοτήτων, η πάταξη της διαφθοράς του κομματικού-πολιτικού συστήματος εξουσίας, η προσέλκυση ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, κ.λπ.