Η φάμπρικα με την εθελοντική μείωση των αποδοχών των βουλευτών, ύστερα από τη σχετική έκκληση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ξεκίνησε και αναμένεται να κρατήσει καλά. Ήδη βλέπουμε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις αποδείξεις των καταθέσεων των βουλευτών – προφανώς για να πειστούμε πόσο “πατριώτες” είναι και πόσο υπάκουοι στο πρωθυπουργικό αίτημα / έκκληση. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το… εφέ μπορεί να τους γυρίσει και ολίγον μπούμερανγκ, αν σκεφθεί π.χ ένας εργαζόμενος που καλείται να ζήσει με 800 ευρώ για δύο μήνες, πόσο θα “δυσκολευθεί” ο βουλευτής με το υπερπολλαπλάσιο ποσό που του… απομένει, μετά την εθελοντική μείωση… Τέλος πάντων, κάθε προσφορά μετράει.
Βέβαια η συγκεκριμένη πρόταση Μητσοτάκη δεν μπορεί να καλύψει την πεισματική άρνηση της κυβέρνησής του να στηρίξει εμπράκτως, εδώ και τώρα, όχι με εκκλήσεις, δωρεές και εθελοντές (που καλές μεν, δεν επαρκούν δε), το δημόσιο σύστημα υγείας. Και η άρνηση αυτή είναι ακόμη πιο εξοργιστική όταν λάβει κανείς υπόψη του ότι την ίδια στιγμή, χάρη στην ίδια κυβέρνηση, κάποιοι “μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία”: καναλάρχες, κλινικάρχες, ιδιοκτήτες κέντρων επαγγελματικής κατάρτισης, εργολάβοι, όπως κατάγγειλε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Τζανακόπουλος χθες.
Και σα να μην έφθαναν τα διόλου ευκαταφρόνητα “δωράκια”, το κόστος των οποίων υπερβαίνει κατά πολύ τη “θυσία” των βουλευτών, οι εργαζόμενοι βρίσκονται ήδη μπροστά στο φάσμα είτε της ανεργίας είτε της δραματικής περικοπής των μισθών τους, με ένα δίχτυ, που μόνο κατ’ ευφημισμό, μπορεί να ονομαστεί “ασφαλείας”… Γιατί όσο προστατεύονται, μένοντας (και πολύ ορθά) στα σπίτια τους, κάποιοι έξω από αυτά, δημιουργούν τις συνθήκες ανασφάλειας που έρχεται…
