Μ` όλη την «τρέλα» και την αναξιοπιστία του, ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει ένα δίκιο, ως προς την ανάλυση του για το ρόλο του ΔΝΤ και την υποκρισία των Ευρωπαίων.
Όσο κι αν μας σοκάρει, ο απροσμέτρητος κυνισμός, των στελεχών του Ταμείου, δεν πρέπει να μας διαφεύγει, όπως εύστοχα επισημαίνει και ο πρώην υπουργός Οικονομικών, πως πίσω από αυτό τον κυνισμό και την τεχνοκρατική ακαμψία του «ευαγούς» ιδρύματος, κρυβόταν το σκληρό πρόσωπο των ίδιων των Ευρωπαίων εταίρων μας.
Επειδή, πολλές φορές, η μνήμη μας τείνει να γίνει κοντή, να θυμίσουμε ότι το ΔΝΤ, το επέβαλαν, όπως είναι πλέον γνωστό, οι Ευρωπαίοι, ακριβέστερα οι Γερμανοί, όχι μόνο λόγω έλλειψης της αναγκαίας τεχνογνωσίας, για τέτοιου είδους προγράμματα, αλλά και για να καλύψουν, πίσω από τις πάγιες θέσεις του Ταμείου, τη δική τους σκληρή-τιμωρητική διάθεση. Αποτελεί κοινό μυστικό, άλλωστε, ότι ο τότε γενικός διευθυντής του Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, για τους δικούς του λόγους, αλλά και σε μια γενικότερη λογική «ωραιοποίησης» της εικόνας του (του Ταμείου), όσο και λόγω των αυστηρών προνοιών του καταστατικού του, προωθούσε μια, σχετικά πιο ήπια εκδοχή, στην εφαρμογή του προγράμματος, δημοσιονομικής προσαρμογής, τόσο με τη θέση του, για εξ αρχής αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά και με την πρόταση, του τότε γενικού διευθυντή, για μεγαλύτερη περίοδο του χρόνου προσαρμογής, που, στην πράξη, θα καθιστούσε πιο ήπιο το μίγμα της πολιτικής, που επιβλήθηκε στους Έλληνες πολίτες.
Το παράδοξο, εν προκειμένω, έγκειται στο ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σήμερα, πέρα και ανεξάρτητα από τις εκβιαστικές μεθοδεύσεις, καθώς η πάγια θέση του Ταμείου, για ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, που θα συνεπαγόταν μάλιστα και ανάλογη, δραστική μείωση του, ούτως ή άλλως ανέφικτου, στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018, που επέβαλαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ευνοεί, σαφώς, την ελληνική προσπάθεια, για χαλάρωση της «θηλιάς», της λιτότητας.
Η υποκρισία των Ευρωπαίων εταίρων μας, αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι, όχι μόνο καλύπτουν το δικό τους, εξίσου σκληρό και κυνικό πρόσωπο, αλλά και είναι αυτοί που έχουν δημιουργήσει, τους θεσμικούς, πολιτικούς και χρηματοδοτικούς όρους, που καθιστούν σχεδόν απαγορευτική, τυχόν προσπάθεια απεμπλοκής του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα. Αυτό δε μας διαμηνύθηκε και από το Βερολίνο;
