ΣTIΣ χρυσοποίκιλτες αίθουσες του Κουϊριναλίου, με παρουσία του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλλα (τον οποίο προσφώνησε με μήνυμά του ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος) και μπροστά σε τουλάχιστον δυο Ιταλούς Πρωθυπουργούς (Μάριο Μόντι και Τζουλιάνο Αμάτο) και κάπου 80 πανεπιστημιακούς, ανωτάτους δικαστές , κυβερνητικά στελέχη έγινε η παρουσίαση μιας διεθνούς πρωτοβουλίας με σημαντική Ελληνική συμμετοχή. Πρόκειται για την ELGS/Σχολή Ευρωπαϊκού Δικαίου και Διακυβέρνησης (το τελευταίο αυτό είναι η αμήχανη απόδοση του επίσης δυσπροσδιόριστου “Governance” , εποχής Κλίντον /Μπλαιρ/Σημίτη παρ’ημιν), που δημιουργείται υπό την ομπρέλα του EPLO/Οργανισμού Ευρωπαϊκού Δημοσίου Δικαίου.
Περί τίνους ο λόγος, ουσιαστικά; Ο EPLO ειναι ήδη ενεργός εδώ και πάνω απο μια δεκαετία: θεσμοθετήθηκε το 2014, με διεθνή συνθήκη όπου προσήλθαν 17 χώρες μεταξύ των οποίων, Ελλάδα, Ιταλία, Κύπρος – αυτές επικύρωσαν πρώτες, οποτε άρχισε να ισχύει η συνθήκη και να λειτουργεί ο Οργανισμός – αλλά και Γαλλία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Εσθονία, Σερβία, με αναγνωρισμένο καθεστώς διεθνους Οργανισμού και με συμβουλευτικό καθεστώς στον ILO/ Διεθνή Οργανισμό Εργασίας και στον WIPO/Διεθνή Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Στόχο έχει την έρευνα, αλλά και την διδασκαλία και την διάχυση της γνώσης στα θέματα Δημοσίου Δικαίου , σαν τρόπο για δημιουργία θεσμών/institution building και για προώθηση εκείνων που θεωρούνται κοινές Ευρωπαϊκές αξίες.
“Πατώντας” ακριβώς πάνω σε αυτήν την προϊστορία, αλλά και στην διαπίστωση ότι όσο η διδασκαλία του Δικαίου ή της Πολιτικής Επιστήμης ξεκινάει με μια βάση εθνική, εν συνεχεία δε ή πάνω σ’ αυτήν έρχεται να διδαχθεί “Ευρωπαϊκό” Δίκαιο ή Πολιτική ή Διεθνείς Σχέσεις, στο τέλος πάντα επικρατεί το εθνικό στοιχείο, οι δημιουργοί του ELGS θέλησαν να καταστήσουν διαθέσιμη στις γενιές που τώρα σχηματίζονται ανά την Ευρώπη (αλλά και σε τρίτες χώρες που “βλέπουν” προς την Ευρώπη: θα συναντήσει κανείς ανθρώπους απο την Γεωργία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, ακόμη και την Ταϋλανδη στις διαδικασίες του), γενιές νομικών και πολιτικών επιστημόνων κατά κύριο λόγο αλλά όχι αποκλειστικά, ένα πρωτογενώς Ευρωπαϊκό υπόβαθρο. Και εν συνεχεία, μ’ αυτό το υπόβαθρο δεδομένο, να βλέπει κανείς το “δικό του” δικαιϊκό/διοικητικό σύστημα, το οποίο ούτως ή άλλως θα κληθεί να υπηρετήσει.Με διαφορετικούς χρωματισμούς, ο Προέδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ELGS Mario Chiti, o Πρόεδρος του EPLO Σπύρος Φλογαϊτης, ο Επίτιμος Πρόεδρος του Board of Trustees Giuliano Amato και ο τ. Πρόεδρος του Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου Sabino Cassese θέλησαν να δείξουν την λογική αυτου του εγχειρήματος – το οποίο, ήδη απο το 2017, θα δοκιμασθεί στην πράξη. Δικαιολογημένα θα διερωτηθεί ο αναγνώστης: “Μα, με την Ευρώπη σε τέτοια κρίση σαν αυτή των τελευταίων ετών, με το ενδεχόμενο ακόμη και αποικοδόμης ή διάλυσής της κάτω απο το δίδυμο βάρος της οικονομικής και της μεταναστευτικής/προσφυγικής κρίσης, τι μπορεί να προσφέρει η μελέτη και η διάχυση γνώσης νομικών ή/πολιτικοεπιστημονικών προσεγγίσεων;”
Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, θαρρούμε πως η απάντηση έχει δυο κόψεις: αν μεν είναι η “Ευρωπη” να γίνει/να αποβεί κάτι σωστό και δημιουργικό (όχι δε ένας μηχανισμός κλειστότητας και επιβολής και βολέματος καταστάσεων όπως την βλέπουμε επ’ εσχάτων) θα χρειαστεί όντως νέο είδος στελεχών και ερεισμάτων• αλλά και αν είναι να αυτοδιαψευσθεί και να υποχωρήσει, πάλι θα χρειαστεί ανθρώπους για να καταλάβουν και να αφηγηθούν τι της συνέβη…
