Όσο προχωρούμε στο «κυρίως πιάτο», δηλαδή τις επίσημες συνομιλίες των δύο διαπραγματευτών, υπό τον απεσταλμένο του ΟΗΕ, το τοπίο, μάλλον «θολώνει» περισσότερο.
Ακριβέστερα, διαλύονται κάποιοι μύθοι ή αυταπάτες, που καλλιεργήθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Πρώτα και κύρια, διαψεύδονται οι προσδοκίες, για ταχεία επίλυση του προβλήματος. Οι προσδοκίες αυτές, ως επί το πλείστο , στηρίχθηκαν στη φιλολογία περί ετοιμότητας της άλλης πλευράς, για τις απαραίτητες μετατοπίσεις, που θα οδηγούσαν σε σύγκλιση. Αποδείχθηκε, μάλιστα, πως, στη γειτονική χώρα, υπάρχει ουσιώδης διάσταση απόψεων και μάλιστα στην κορυφή της κρατικής πυραμίδας, ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό!
Κυρίως, όμως, διαψεύστηκαν οι «Κασσάνδρες», που μιλούσαν για απομόνωση της χώρας ή και προεξοφλούσαν μια νέα «εθνική ήττα». Την απάντηση έλαβαν από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ. Ο κος. Στόλντεμπεργκ, προς στεναχώρια ορισμένων, κατέστησε απόλυτα σαφές, προς την ηγεσία του γειτονικού κράτους, πως δεν υπάρχει προοπτική ένταξης τους στο ΝΑΤΟ, εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία με την Ελλάδα! Επιβεβαιώνεται έτσι, από τα χείλη του πιο αρμόδιου, αυτό που από τούτη τη στήλη αρκετές φορές γράψαμε, ότι δηλαδή καμιά «εθνική ήττα» δεν έχουμε υποστεί, ούτε καν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, παρά την ουσιαστική απουσία της ελληνικής πλευράς, στη μονομερή προσφυγή της γειτονικής χώρας, αφού απορρίφθηκε το πιο καίριο σημείο της, δηλαδή η απαίτηση για «απαγόρευση» της επανυποβολής βέτο από την Ελλάδα. Γι` αυτό, άλλωστε, το «κεκτημένο του Βουκουρεστίου» επιβεβαιώθηκε σε όλες τις, μετέπειτα, Συνόδους Κορυφής της Ατλαντικής Συμμαχίας. Ελπίζουμε, μετά την, κρυστάλλινη, δήλωση του γενικού γραμματέα, να το ξανασκεφτούν, όσοι, κακοπροαίρετα ενδεχομένως, υποστηρίζουν τα περί «απομόνωσης» και διαρκούς «εθνικής ήττας».
Είναι ευκαιρία δε, μια και το έφερε η συζήτηση, να θυμηθούμε, τι ακριβώς-αλλά και πως-συνέβη στο Βουκουρέστι, για να γνωρίζουμε επακριβώς και τι υπερασπιζόμαστε, κάτι που απαιτεί μια αυτοτελή ανάπτυξη. Προέχει, πάντως, να συμφωνήσουμε σε κάποιες κοινές παραδοχές: Όπως ο «εθνικισμός», όπως τον εννοούν, δηλαδή ως έκφραση αλυτρωτικών και επεκτατικών ή «αναθεωρητικών» (κατά την πιο επίσημη ορολογία) ενυπάρχει καθ` ολοκληρία και κατ` αποκλειστικότητα στη γειτονική χώρα, στις πιο επίσημες εκφράσεις της νομικής και διεθνούς υπόστασης της, αλλά και είναι εγγεγραμμένος στο «γενετικό υλικό» της. Κατά τούτο δε υπάρχει θεμελιώδης διαφορά με την τυχόν ύπαρξη θυλάκων πατριδοκαπηλείας ή και τυχόν έκφραση αλυτρωτικών οραμάτων, απολύτως μειοψηφικών και περιθωριακών.
