Με υπότιτλο «η Εθνική κουζίνα είναι μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας της κάθε χώρας», η ιστορική εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΑ του ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ μιλάει για την παράδοση της Σερβικής κουζίνας και με αφορμή το βιβλίο «Διάλογοι στο τραπέζι» του διευθυντή του Ινστιτούτου Εθνογραφίας καθηγητή Δρ Ντραγκάνα Ραντόιτσιτς, οι πρώτες γραμμές του οποίου, σύμφωνα με τον συγγραφέα, γράφτηκαν μετά από έναν πρωϊνό καφέ στην ίδια την αρχαιότερη εφημερίδα της Σερβίας και μετά φώτισαν την γαστρονομική ιστορία της Βαλκανικής χώρας σαν μέρος της πολιτιστικής της ταυτότητας, με διακόσιες σελίδες συνταγές, αλλά και πολλές φράσεις που εξακολουθούν να ζουν μόνο στη μνήμη ή την ομιλία των προγόνων μας στα χωριά.
Θυμηθείτε το ντοκιμαντέρ «Ποιανού είναι αυτό το τραγούδι», αναρωτιέται η ΠΟΛΙΤΙΚΑ Βελιγραδίου για την έρευνα όπου Σέρβοι, Αλβανοί, Τούρκοι και Βούλγαροι διαφωνούσαν για την ιστορία ενός τραγουδιού και πείτε «τίνος είναι αυτό το πιάτο», πράγμα που στα Βαλκάνια είναι εξίσου δύσκολο, γλυκά αραβικής καταγωγής, Οθωμανικά μπουρέκια, άλλα γλυκά από Κινέζους, κεμπάπ που προέρχονται από την ανατολίτικη κουζίνα, με άλλα λόγια η Σερβική κουζίνα αποτελείται από πιάτα και στις τέσσερις πλευρές του κόσμου μας…
Η παλαιότερη αναφορά του ψωμιού που αγαπάμε στην Σερβία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ, βρίσκεται στα έγγραφα της Πρίζρεν, το Μεσαίωνα, ενώ το έθιμο του μπράντυ εμφανίστηκε αργότερα -υπό Τουρκική κυριαρχία και οι Σέρβοι μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, κάθονταν στο τραπέζι δύο φορές την ημέρα -το πρωί και το βράδυ, ούτε ως έννοια δεν υπήρχε το πρωινό, αλλά κανένας δεν σηκωνόταν ποτέ πεινασμένος!
