Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
Δεδομένο πρώτο: η Αριστερά, εδώ και πολλά χρόνια, σε όλες τις μορφές της, ζητούσε την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων –αίτημα που στήριζαν και όσοι ασπάζονται τον πολιτικό και κοινωνικό φιλελευθερισμό εν γένει. Τα επιχειρήματα είναι πλέον… κλασικά: πρόκειται για ένα στρατοκρατικό «έθιμο», που δεν αρμόζει σε μαθητές: οι μαθητικές παρελάσεις επινοήθηκαν από τον Φρειδερίκο της Πρωσίας, γενικεύθηκαν από τον Χίτλερ, ενώ στην Ελλάδα ήταν βασικό σύμβολο της δικτατορίας του Μεταξά και τις επανέφερε η χούντα Παπαδόπουλου. Ακόμη, οι μαθητικές παρελάσεις «διαχωρίζουν» τα παιδιά βάσει επιδόσεων ή άλλων χαρακτηριστικών (ο άριστος μαθητής παίρνει τη σημαία, οι ψηλοί και γεροδεμένοι γίνονται «παραστάτες» κ.α.), ενώ προωθούν μιλιταριστικά πρότυπα. Επίσης, αφορούν σε ανήλικους, άρα σε άτομα που δεν μπορούν να διαπραγματευθούν επί ίσοις όροις το αν θέλουν ή όχι να συμμετάσχουν, είτε γιατί φοβούνται τον κοινωνικό στιγματισμό, είτε γιατί οι γονείς επιβάλλουν τη δική τους θέληση. Συν τοις άλλοις, με τις μαθητικές παρελάσεις προωθείται η λατρεία στη σημαία και στον στρατό, ενώ το μήνυμα που πρέπει να συνέχει τα παιδιά είναι πως μας ενώνει, ως κοινωνία, ένα κοινό σύμπλεγμα αρχών και αξιών και όχι τανκς, φρεγάτες και στρατιωτικά εμβατήρια.
Δεδομένο δεύτερο: τις τελευταίες ημέρες, στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία κυκλοφορούν σενάρια, φήμες και πληροφορίες πως αρκετοί «μακεδονομάχοι» θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν τις μαθητικές παρελάσεις προκειμένου να ξεδιπλώσουν ένα σχέδιο γενικευμένων διαμαρτυριών και «γιούχας» κατά πολιτικών, για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Εξάλλου, διαμαρτυρίες σε βάρος «επισήμων» είχαμε δει και στο παρελθόν, όταν η συμπιεσμένη λιτότητα των Μνημονίων είχε δημιουργήσει ένα εύφλεκτο κοκτέιλ στην ελληνική κοινωνία, που ήταν έτοιμη να εκραγεί.
Είναι αυτόνοητο πως αν υπάρξουν τέτοιες αποδοκιμασίας, τα γνωστά «πρόθυμα» ΜΜΕ που έχουν αντικαταστήσει την ενημέρωση με την χοντροκομμένη και απροσχημάτιστη προπαγάνδα, θα βρουν ευκαιρία να φιλοτεχνήσουν μία εικόνα κοινωνικής έκρηξης κατά της κυβέρνησης, με αιχμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πρόκειται για εκείνα τα ΜΜΕ που «βάφτισαν» «κύμα αποδοκιμασίας» τους 2-3 πολίτες στο Κιλκίς που διαμαρτυρήθηκαν στον Νίκο Παππά προχθές για τη Συμφωνία των Πρεσπών ή για την… ακύρωση της περιοδείας του στη Βέροια, στην οποία ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής μίλησε… κανονικά!
Με αυτά τα δεδομένα, ίσως να είναι η κατάλληλη ώρα για να ξαναδεί η κυβέρνηση το θέμα της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων. Εξάλλου, από τον περασμένο Αύγουστο και μετά, όταν και τελείωσαν τα Μνημόνια, είναι ζητούμενο για την «πρώτη φορά Αριστερά» να πάει στις εκλογές έχοντας να επιδείξει και ένα «αριστερό αποτύπωμα». Το αποτύπωμα που άφησε λύνοντας το επί 30 χρόνια εκκρεμές Μακεδονικό. Το αποτύπωμα που άφησε επιχειρώντας να μεταρρυθμίσει τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους. Το αποτύπωμα που άφησε με την πρόταση για αναθεώρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος.
Και, μαζί με το αριστερό αποτύπωμα, η κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων θα ήταν άλλο ένα σοβαρό δίλημμα για να τοποθετηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις και οι βουλευτές –ιδιαίτερα όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί ή ως «φιλελεύθεροι».
