Της Ελένης Τσερεζόλε
Δεν το έχει η κυβερνησάρα μας με τον πολιτισμό. Και το θέμα δεν αφορά μόνο στην παραίτηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού θεάτρου, Δ. Λιγνάδη, που μέχρι πριν από λίγες μέρες αρνιόταν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο –μια παραίτηση που «σκάει» πάνω στην αρμόδια υπουργό. Αφορά στο έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη στον πολιτισμό. Και αυτός ο απολογισμός, από όποια άκρη κι αν τον πιάσει κανείς, είναι αρνητικός. Το πρώτο και σημαντικότερο «μείον» αφορά φυσικά στην πλήρη αδιαφορία και την εγκατάλειψη στην τύχη τους των ανθρώπων του πολιτισμού που αντιμετωπίζουν μόνοι τους τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά γεγονότων που αποδεικνύουν τις ευθύνες του υπουργείου Πολιτισμού που τελικά βλάπτει αντί να στηρίζει τον πολιτισμό. Το τελευταίο αφορά στην (μη) ασφάλεια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, που προχθές, λόγω του εκτεταμένου μπλακ άουτ, κινδύνεψε να υποστεί ανυπολόγιστης αξίας ζημιές, κοινώς πλιάτσικο, φέρνοντας στο προσκήνιο τις μεγάλες ευθύνες του υπουργείου σχετικά με την προστασία των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της χώρας! Και δεν ήταν το μόνο γεγονός που αποκάλυψε το πόσο λίγη σχέση έχει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου με τον Πολιτισμό. Είχαν προηγηθεί οι σοβαρές ζημιές από την πυρκαγιά στις Μυκήνες, τα τσιμέντα και οι πλημμύρες στην Ακρόπολη –σε όλες τις περιπτώσεις η υπουργός είχε κωφεύσει στις έντονες αντιδράσεις (αλλά και τις προτάσεις) σχεδόν όλων των εμπλεκόμενων φορέων, σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, κατακεραυνώνοντάς τους…
Δεν το έχει λοιπόν η επιτελική διακυβέρνηση με τον πολιτισμό. Όπως δεν το έχει με τη Δημόσια Υγεία, την Παιδεία, την εργασία, την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τον Τουρισμό… Σε αντίθεση με τον αυταρχισμό και την αστυνομοκρατία, όπου είναι σαν το ψάρι στο νερό…
