Ο αεΙμνηστος καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος μού έλεγε συνεχώς ότι οι οικονομικοί νόμοι είναι φιλέκδικοι.
Η σοφή αυτή διδαχή επιβεβαιώνεται συνεχώς στην Ελλάδα, στην οποία, ως τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως χαρακτηριζόταν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, έχουν κακοποιηθεί όλοι οι βασικοί οικονομικοί νόμοι με τα γνωστά αποτελέσματα, δηλαδή το συνεχή δημοσιονομικό εκτροχιασμό, το ολοένα αυξανόμενο δημόσιο χρέος, την ολοένα αυξανόμενη ανεργία, τον μόνιμα υψηλό πληθωρισμό σε όλη την περίοδο έως το 2009, τις καταστροφικές φοροκαταιγίδες και την εφιαλτική λιτότητα.
Έναν τέτοιο βασικό οικονομικό νόμο υπενθύμισε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) με την επισήμανσή στην πρόσφατη έκθεσή του για την Ελλάδα ότι για την εξασφάλιση ύφεσης μικρής κλίμακας ή ανάπτυξης χρειάζεται, μεταξύ άλλων, ενίσχυση των επενδύσεων κατά 8,6%. Αλλά, οι λέξεις «επενδύσεις», «επιχειρηματικά κέρδη», «ανταγωνιστικότητα», «παραγωγικότητα» είναι στη χώρα μας προ πολλού ξορκισμένες. «Ισχυρότερες επενδύσεις και εξαγωγές αποτελούν τα κλειδιά για σταθερή ανάπτυξη», τονίζει ο διεθνής οργανισμός. Πράγματι, οι επενδύσεις και οι εξαγωγές είναι δύο από τους ισχυρούς παράγοντες που προσδιορίζουν το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, που συμβάλλουν, δηλαδή, στη μεταβολή του ρυθμού ανάπτυξης μιας χώρας.
Τα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα είναι ιδιαίτερα διδακτικά. Από την εξέτασή τους προκύπτουν οι ακόλουθες μελαγχολικές διαπιστώσεις:
Πρώτον, το 2006, όταν σημειώθηκε υψηλός ρυθμός ανάπτυξης (5,5%) και οι δύο αυτοί παράγοντες, δηλαδή οι επενδύσεις και οι εξαγωγές, εμφάνιζαν σημαντική αύξηση με αντίστοιχη σημαντική θετική συμβολή στη διαμόρφωση του ΑΕΠ.
Δεύτερον, μετά το 2008, όταν άρχισε η ύφεση να κατατρώει την ελληνική οικονομία και κοινωνία στην αρχή δειλά και στη συνέχεια άγρια, και οι δύο αυτοί σημαντικοί παράγοντες εμφανίζονται συντετριμμένοι από την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη αυτή την περίοδο των Μνημονίων.
Τρίτον, ιδιαίτερα κατά την περίοδο μετά το 2007, οι επενδύσεις εμφανίζουν σημαντική μείωση, η οποία το 2012 ξεπέρασε το 23%.
Έτσι, λοιπόν, η ύφεση στη χώρα μας έσπασε όλα τα ρεκόρ σε διάρκεια στη χώρα μας, με θύματα ην ελληνική οικονομία, το ανθρώπινο κεφάλαιο και ιδιαίτερα τους νέους μας. Αλλά, για το μείζον αυτό οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα θα συνεχίσουμε στο αυριανό σχόλιό μας.
