Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα «προνόμιο» που ελάχιστοι αρχηγοί έχουν απολαύσει στο παρελθόν: είναι αδιαμφισβήτητος ηγέτης του κόμματός του, ανεξαρτήτως του αν και πόσες εκλογές έχασε ή θα χάσει. Άλλωστε, η Αριστερά κυβέρνησε μόνο επί Τσίπρα: και, φυσικά, ουδείς ποτέ θα ξεχάσει ότι ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που παρέλαβε ένα κόμμα που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση πάλευε να μπει στη Βουλή και τώρα ηγείται ενός κόμματος εξουσίας, που αποτελεί τον έναν από τους δύο πόλους του διπολικού πολιτικού σκηνικού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει ότι τέτοιος ηγέτης ούτε ήταν, ούτε θα γίνει ποτέ. Μάλιστα, σημάδια αμφισβήτησης είχαν εκδηλωθεί πριν καν κερδίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου, όταν πολλοί «γαλάζιοι» διερωτώντο μήπως το κοστούμι του πρωθυπουργού τού πέφτει μεγάλο. Και, μπορεί η ίδια η ζωή να απάντησε αρνητικά σε αυτό το ερώτημα, όμως ένα πράγμα είναι βέβαιο: πως όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάσει εκλογές, θα παραιτηθεί την ίδια στιγμή.
Εξάλλου, αυτό υπονόησε και προχθές στη Βουλή, όταν, θέλοντας να υπονοήσει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι «κολλημένος» στην καρέκλα του: «στο κόμμα μας ο αρχηγός που χάνει εκλογές παραιτείται», είπε χαρακτηριστικά, θέλοντας να ισχυριστεί ότι στη ΝΔ υπάρχει μεγαλύτερη πολιτική ευαισθησία από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί, αν ήταν έτσι, θα είχε παραιτηθεί ο πατέρας του νυν πρωθυπουργού το ’85. Και, φυσικά, θα είχε παραιτηθεί και ο Κώστας Καραμανλής τη 2000. Ή ο Αντώνης Σαμαράς τον Ιανουάριο του 2015, όταν μαζί με τις εκλογές έχασε και την εξουσία.
Κοντολογίς, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάσει εκλογές, θα παραιτηθεί όχι εξαιτίας της «παράδοσης» που υποτίθεται ότι επικρατεί στο κόμμα του, ούτε λόγω αυξημένης πολιτικής ευθιξίας. Θα παραιτηθεί γιατί απλώς δε θα μπορεί να σταθεί.
