Όχι τελικώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι, και δεν είμαστε όλοι εκπρόσωποι του ελληνικού πολιτισμού.
Αυτοί που ψήνουν σουβλάκια έξω από στρατόπεδα πεινασμένων, ειδικά δε αυτοί που στηρίζουν αυτές τις ενέργειες, δίνοντας ιδεολογική και ηθική κάλυψη, δεν πιστεύουν στα ιδανικά του ελληνικού πολιτισμού, ούτε γενικότερα του πολιτισμού.
Είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε, για να διαχειριστούμε το εκρηκτικό αυτό πρόβλημα, το προσφυγικό μεταναστευτικό. Και είναι δύσκολο γιατί κάποιοι βρίσκονται αλλού.
Υποστηρίζουν την βαρβαρότητα, προσβάλλουν τις ιστορικές εμπειρίες και τις παραδόσεις του ελληνικού λαού, που ξέρει από προσφυγιά, που έχει προαιώνιες σχέσεις με τους λαούς της Ασίας και της Αφρικής.
Για τους αραβόφωνους, για τους λαούς της Μεσοποταμίας και της Μέσης Ανατολής, η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν ξεχωριστή θέση. Η χώρα είναι φιλική, ο πολιτισμός της είναι παράδειγμα.
Είναι άλλο πράγμα να βλέπεις ένα μεγάλο πρόβλημα, και είναι άλλο να επιτίθεσαι σε μάνες και μωρά, να φωνάζεις ότι τους κάνεις χάρη που δεν τους σφάζεις σαν γουρούνι, έξω από το κάμπ που μένουν. Και ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι το έδειξε η κα Μπακογιάννη επικρίνοντας τα όσα λένε ο κ. Κυρανάκης ή ο κ. Πλεύρης.
