Ευφάνταστη, είναι η αλήθεια, η ιδέα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προς το ΠΟΤΑΜΙ, για «ενοποίηση» των Κοινοβουλευτικών τους Ομάδων. Αν κρίνουμε από τις πρώτες αντιδράσεις, μάλλον δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει, καθώς φαίνεται ότι επικρατούν ωριμότερες σκέψεις. Θα αρκούσε, άλλωστε, μια «περιδιάβαση» στην πρόσφατη ιστορία και, ειδικότερα, στις διεργασίες που οδήγησαν στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που «σφράγισε» όλη τη Μεταπολίτευση και ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ ως ηγεμονική δύναμη. Αποδείχθηκε, από τον πλούτο εμπειριών εκείνης της περιόδου, γόνιμης σε προβληματισμούς και αναζητήσεις, η διαχρονική αξία της περίφημης ρήσης του Λένιν, σύμφωνα με την οποία, στην πολιτική δε διαμορφώνονται τα μεγέθη, σύμφωνα με τις απλές πράξεις της αριθμητικής, αλλά με βάση τα ανώτερα μαθηματικά. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το σχετικό παράδειγμα του δημιουργού της Οκτωβριανής Επανάστασης, το 1+1, δεν κάνει κατ` ανάγκη 2, αλλά μπορεί, εν τέλει, να ισούται με το μηδέν. Στο πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα, στα καθ` ημάς, κατά τη δεκαετία του `70, όταν και πάλι είχε τεθεί, αμέσως μετά την πτώση της χούντας, το αίτημα συγκρότησης-με ποιους όρους-μιας ισχυρής και σύμφωνης με το πνεύμα της εποχής, Κεντροαριστεράς, απέναντι στη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Είχαν και τότε τεθεί αντίστοιχα διλήμματα, από όσους-πρόσωπα και συλλογικότητες-συμμετείχαν στις σχετικές διεργασίες και είχαν «αναμετρηθεί» δύο, χοντρικά, αντιλήψεις. Από τη μια, η πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου, με τη δημιουργία ενός ομοιογενούς, συμπαγούς και, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, σχετικά μονολιθικού και με «σφιχτή» δομή κομματικού οργανισμού. Απέναντι σ` αυτή την πρόταση, είχαν αντιπαρατεθεί ένας «αστερισμός» οργανώσεων, κινήσεων και προσωπικοτήτων που, ως επί το πλείστον, είχαν προέλθει από την αντιδικτατορική αντίσταση, Αποδείχθηκε στην πράξη, πως ο συνασπισμός όλων αυτών των δυνάμεων, παρά την ηθική ακτινοβολία και το πολιτικό διαμέτρημα των προσώπων, που τις συναποτελούσαν, αδυνατούσε να πείσει το εκλογικό σώμα κι αυτό αποτυπώθηκε με ενάργεια στις εκλογές του 1977, οπότε και αποκρυσταλλώθηκε ο μεταπολιτευτικός συσχετισμός δυνάμεων. Όπως το διατύπωσε ο αείμνηστος Αναστάσης Πεπονής, που είχε έντονη συμμετοχή στις προαναφερθείσες διεργασίες, το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισαν πανάξια το στοίχημα της αποκλειστικής εκπροσώπησης του κεντροαριστερού χώρου, με τη γνωστή συνέχεια. Επρόκειτο για την ήττα της «απλής αριθμητικής» από τα «ανώτερα μαθηματικά»…
