Δανειστές και τιμητές

Όλα αυτά τα χρόνια, της κρίσης και των Μνημονίων, δε ζούμε, μόνο, τις συνέπειες των επιλογών τους, αλλά υφιστάμεθα και το εισαγγελικό-επιτιμητικό ύφος των παρεμβάσεων, των δανειστών μας.

Για να λέμε βέβαια και του στραβού το δίκιο, υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι, στην εγχώρια σκηνή, που αναγνωρίζουν  το ρόλο του τιμητή, ή και επιδιαιτητή της εσωτερικής πολιτικής ζωής, στον κάθε Ευρωπαίο αξιωματούχο. Το χειρότερο δε είναι πως αυτό γίνεται με επιλεκτικό τρόπο, γεγονός που προδίδει την ιδιοτέλεια των σχετικών παρεμβάσεων. Αναπαρήγαγαν, επί παραδείγματι, κάποιοι, παλιότερες δηλώσεις του κ. Γιούνκερ, με τις οποίες επέρριπτε την αποκλειστική ευθύνη για τη δημοσιονομική κρίση, με αιχμή τη διαχείριση του 2009,στην κυβέρνηση Καραμανλή. Δεν είδαμε, όμως, τους εν λόγω σχολιαστές, που θεωρούν ως «μαρτυρία αλήθειας», οποιαδήποτε δήλωση Ευρωπαίου αξιωματούχου, να αναφέρονται, τώρα ή στο παρελθόν, σε όσα έχει αναφέρει ο κ. Μοσκοβισί,  σε βιβλίο του μάλιστα, για το ότι η ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ, το 2001, έγινε με πλαστά στοιχεία. Μούγκα στη στρούγκα γι` αυτό, όμως, αφού, βλέπετε, η «πρόκα» αφορά την κυβέρνηση Σημίτη. Βέβαια και ο κ. Μοσκοβισί τη μισή αλήθεια λέει, αφού, για να είμαστε ακριβείς, δεν ήταν μόνο η Ελλάδα, που ακολούθησε μεθόδους «δημιουργικής λογιστικής». Άντε να δεχθούμε ότι η χώρα μας έκανε μεγαλύτερη χρήση ή κατάχρηση των σχετικών «δυνατοτήτων», λόγω και της αντικειμενικής αδυναμίας, της ελληνικής οικονομίας. Αλλά, αποτελεί κοινό μυστικό, πως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τέτοιες μεθόδους, παράκαμψης των κανόνων, ακολούθησαν και πολλές άλλες χώρες, που επεδίωξαν και εντάχθηκαν στην Ευρωζώνη. Ένας απ` αυτούς τους τρόπους, επί παραδείγματι, ήταν η έντεχνη εξαίρεση «περιοχών» του δημόσιου τομέα, στον υπολογισμό του ελλείμματος. Οι αμυντικές δαπάνες, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα, ενώ η ίδια η Γερμανία, που… επικαλείται τον Καλβίνο ή τον Καντ, έφτασε στο σημείο να εξαιρέσει ως και τα δημόσια νοσοκομεία της, προκειμένου να καλύψει το, αυξημένο, κόστος, της ενσωμάτωσης, της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Υπήρξαν, επίσης, χώρες, όπως το Βέλγιο, που χρησιμοποίησαν παρόμοιες μεθόδους, όπως αυτές της Ελλάδας, για την απόκρυψη χρέους και αναφερόμαστε στα περίφημα swaps. Είναι ενδεικτική, επ` αυτού, η ειλικρινής παραδοχή του τότε υπουργού Οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη.

Προσοχή, λοιπόν, στους τιμητές γιατί και αυτοί, όπως και οι εγχώριοι αναπαραγωγείς τους, δεν είναι και τόσο ανιδιοτελείς…