«Χορηγοί αναδασώσεων» λοιπόν. Ήταν ίσως η εξαγγελία του Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο προχθές, που προκάλεσε, το λιγότερο, προβληματισμό και απορίες. Και δε αν κρίνει κανείς από το ότι η κυβέρνηση πέρσι, με τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο της, αποδόμησε τη νομική προστασία της φύσης, τα ερωτήματα αυτά μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε αμφιβολίες για την πραγματικότητα των κυβερνητικών προθέσεων για το αναγκαίο συνολικό σχέδιο αναγέννησης.
Να είναι άραγε τυχαίο ότι μεταξύ των μέτρων που ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση (που, λίγο πολύ, προβλέπονται από το Σύνταγμα και υπάρχοντες νόμους), το μόνο καινούργιο είναι οι… χορηγοί αναδασώσεων; Πως θα λειτουργήσουν; Πως θα ενταχθούν στο σχέδιο συνολικής αναγέννησης των περιοχών –σχέδιο που παρότι επιβάλλεται ακόμη αγνοείται. Όπως αγνοούνται τα έργα που, σύμφωνα με τους επιστήμονες πρέπει να προηγηθούν των αναδασώσεων. Δηλαδή αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά, που πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί ως τα τέλη του φθινοπώρου. Και έπεται η αναδάσωση (που προβλέπεται από το Σύνταγμα) ενώ έχει προηγηθεί η οριοθέτηση των καμένων εκτάσεων. Έργα που πρέπει να αφορούν και τη φύλαξη των καμένων περιοχών αλλά και στην πολεοδομική οργάνωση των πληγεισών περιοχών. Σε αυτό το πλέγμα των δημόσιων πολιτικών για συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο, η κυβέρνηση σκοπεύει να εντάξει το εφεύρημά της, τις αναδασώσεις με χορηγούς.
Εννοείται ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο. Κάθε απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ακόμη και σε ώρες εθνικής καταστροφής, έχοντας μια Αξιωματική Αντιπολίτευση, που έχει επιλέξει την οδό της ευθύνης των προτάσεων και όχι των κραυγών (όπως έκανε κατά κόρο η ΝΔ), αποπνέει ιδεοληψία και ταξική εμμονή.
Με 1 εκατομμύριο στρέμματα να έχουν καεί, επιβάλλεται, για παράδειγμα, ο συνολικός ανασχεδιασμός των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης της χώρας για την αναγέννηση του οικοσυστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας, όπως επισήμανε ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Θα το ζητήσει η κυβέρνηση από την Κομισιόν; Θα το διεκδικήσει; Ή με… μερικούς χορηγούς πιστεύει ότι «καθάρισε»;
