Ατυπα όργανα

Τη γνώμη μας για τον κ. Μοσκοβισί, καθώς και διάφορους άλλους μεγαλόσχημους της ευρωπαϊκής δομής εξουσίας, που, διακηρυκτικά, μας «χαϊδεύουν την πλάτη», αλλά επί της ουσίας συμπλέουν με τον κ. Σόιμπλε ή, στην πιο ήπια εκδοχή, εκ του ασφαλούς παριστάνουν τους διαφωνούντες, την έχουμε πει πολλές φορές και δεν αλλάζει κάτι επ` αυτού.

 Όταν, όμως, όχι κάποιος τυχαίος, αλλά ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ιδιότητα που του εξασφαλίζει την ex oficcio συμμετοχή στις συνεδριάσεις του EYROGROYP, αναφέρει, εν είδει παραδοχής, ορισμένα πράγματα, αν μη τι άλλο, έχουμε το δικαίωμα να τα επικαλούμαστε. Θα θυμάστε τι συνέβη, προ καιρού, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιμένοντας με συνέπεια στη δημιουργική κριτική του, από την οπτική ενός πεπεισμένου ευρωπαϊστή, είχε χαρακτηρίσει το EYROGROYP, ένα «άτυπο όργανο», που δεν προβλέπεται από καμιά Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αλλά, παρ` όλα αυτά, έχει εξελιχθεί σε υπερόργανο, που λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις για τη μοίρα των ευρωπαϊκών λαών. Αμέσως ξεσηκώθηκαν διάφοροι «ευρωλάγνοι» ή «άσπονδοι φίλοι» του Προέδρου, κατηγορώντας τον Προκόπη Παυλόπουλο, περίπου ότι συμπλέει με τους «ευρωσκεπτικιστές». Τώρα, λοιπόν, που έρχεται ο κ. Μοσκοβισί, ένα, επαναλαμβάνουμε, ex oficcio μέλος του EYROGROYP, προβαίνει στην ίδια παραδοχή, με παρόμοια, σχεδόν φρασεολογία, αναρωτιόμαστε, τι θα βρουν να πουν οι ημέτεροι «ευρωλάγνοι». Θα αμφισβητήσουν και του κ. Μοσκοβισί την προσήλωση στο ευρωπαϊκό φεντεραλιστικό όραμα; Η θα παραδεχθούν, επιτέλους, ότι η σημερινή Ευρώπη δεν έχει καμιά σχέση με το όραμα των ιδρυτών της. Μπορούμε δια μακρών και με σειρά κειμένων, να αναφερθούμε στο πως και γιατί φτάσαμε εδώ, στη σταδιακή μετάλλαξη από την Ευρώπη του κοινωνικού κράτους και της αλληλεγγύης, στη σημερινή κλειστή και απρόσιτη στους λαούς, δομή εξουσίας, προσαρμοσμένη αποκλειστικά στις γερμανικές επιδιώξεις και συμφέροντα, που προκαλεί απώθηση, ακόμη και σε όσους συμμετέχουν σε αυτό το γραφειοκρατικό οικοδόμημα. Να συμφωνήσουμε, όμως, τουλάχιστον, σε ορισμένες κοινές παραδοχές, ώστε να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Δηλαδή, αν θεωρούμε ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ανταποκρίνεται στις ιδρυτικές της αρχές και διακηρύξεις, αν βρίσκεται κοντά ή σε απόσταση από τους ευρωπαϊκούς λαούς, ή αν, σε τελευταία ανάλυση, αν πιστεύουν ορισμένοι ότι η σημερινή δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι πολιτικές που έχουν επιβληθεί, είναι αναγκαίες ή αποτελούν μονόδρομο, κατά την προσφιλή έκφραση σε πολλούς…

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ