Απορεί και εξίσταται κανείς για την επίμονη σκληρή κριτική που ασκεί τους τελευταίους ιδίως μήνες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στο πρόγραμμα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας μέσω κυρίως του πρώτου και του δεύτερου Μνημονίου.
Απορεί κανείς, διότι το ΔΝΤ αρκείται μόνο σε «πονόψυχες» παρεμβάσεις και εξίσταται κανείς διότι δεν προχωρεί σε ουσιαστική χειρονομία πραγματικού εξευμενισμού του για τα οικονομικά κρίματα που έγιναν στη χώρα μας μετά το 2010 και το 2012, με μια θαρραλέα απόφαση για αναδιάρθρωση των δικών του τεράστιων ποσών με τα οποία χρηματοδότησε την Ελλάδα.
Στην τελευταία έκθεσή του, το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office-IEO) διαπιστώνει σοβαρά λάθη και «παρανομίες» που οδήγησαν στην ένταξη της Ελλάδας στον σκληρό μηχανισμό του Ταμείου και των Ευρωπαίων, ενώ θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν άλλες διεργασίες που θα έσωζαν την οικονομία. Συνοδεύεται από άλλα 14 κείμενα, στα οποία επισημαίνεται ότι οι αξιωματούχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου απέτυχαν να προβλέψουν την ελληνική κρίση στο πραγματικό μέγεθός της, τους μήνες πριν από τον Μάιο του 2010, και ότι πριν ακόμη αποφασιστεί επίσημα η συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό Πρόγραμμα είχαν καταλήξει στο πολύ ορθό συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα, με κορυφαία ευθύνη και των δύο πρώτων μνημονιακών κυβερνήσεων, στην οικονομική τραγωδία, η οποία συνεχίζεται.
Υπενθυμίζεται ότι είχαν προηγηθεί κι άλλες «πονόψυχες» κριτικές του ΔΝΤ για τα λάθη του στο χειρισμό της ελληνικής κρίσης, αλλά, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, το Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και, φυσικά, οι ελληνικές κυβερνήσεις απέρριπταν μετά βδελυγμίας την περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Η πρώτη επίσημη έκθεση με τέτοιες κριτικές κυκλοφόρησε πριν περίπου από ένα χρόνο, τρεις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, στις 2 Ιουλίου 2015, και διαπίστωνε ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι χρειάζεται «μεγάλης κλίμακας ελάφρυνση», τονίζοντας ότι παράλληλα η χώρα θα χρειαστεί τρίτο πακέτο 50 – 60 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία. Συγκεκριμένα, τότε προειδοποιούσε ότι δεν μπορεί να καταθέσει πρόταση τρίτου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα στο Διοικητικό του Συμβούλιο εάν αυτή δεν περιλαμβάνει παράλληλες δεσμεύσεις για οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ελάφρυνση του χρέους, ότι πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα 20ετής περίοδος χάριτος πριν αρχίσει να αποπληρώνει τα χρέη της και ότι οι τελικές αποπληρωμές δεν μπορούν να γίνουν πριν από το 2055. Μάλιστα τονίζεται ότι σε περίπτωση που δεν υπάρξουν πρόσθετα μέτρα λιτότητας, πέραν της μείωσης – ελάφρυνσης του χρέους μέσω της παράτασης αποπληρωμών, θα απαιτηθεί και απ’ ευθείας «κούρεμα» της τάξης του 30%.
Η δεύτερη έκθεση του ΔΝΤ με τέτοια κριτική κυκλοφόρησε στις 17 Δεκεμβρίου 2015 με την οποία παραδέχεται ότι παραβίασε το καταστατικό του και μάλιστα με “βάναυσο” τρόπο το 2010 στο ελληνικό πρόγραμμα μη υπολογίζοντας, όπως ήταν υποχρεωμένο και όφειλε, την αναδιάρθρωση του χρέους για να επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητα του. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα το PSI που ακολούθησε να μην έχει κανέναν απολύτως θετικό αντίκτυπο στην ελληνική οικονομία, το αντίθετο μάλιστα.
