Ωριμαζουμε, ωριμάζουμε! Αυτή υπήρξε – όχι θορυβώδης και υμνητική/αυτοϋμνητική, αλλά αρκετά ουσιαστική και υποσχόμενη – η βασική διάσταση του Eurogroup της 9ης Μαΐου. Που, ειν’ αλήθεια, κατέληξε “προθάλαμος” του Eurogroup της 24ης Μαΐου, με προαπαιτούμενα πρόσθετες νομοθετήσεις (“κόφτης” δαπανών με αυτοματισμό, “κόκκινα δάνεια”, Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων) και με κάποια βήματα στην κατεύθυνση της ελάφρυνσης/αναδιάταξης του χρέους: αν ήδη αισθάνεστε κουρασμένοι από την αίσθηση deja vu και αυτής της φάσης δίκιο έχετε πλην… αυτά έχει η ζωή!
Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι την κεντρική σημασία σ’ αυτήν την φάση έχουν οι δυο θεμελιώδεις παραδοχές του Αλέξη Τσίπρα στην Βουλή. Πρώτον, όταν εγκαλούμενος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για “ψέματα” (αποτελεί αυτό βασική γραμμή επίθεσης της Αντιπολίτευσης, όχι δε μόνον της Ν.Δ., σε μια εκπληκτική επίδειξη κοντόφθαλμης μνήμης: πάντως οι τελευταίες πέντε και Κυβερνήσεις, μόνον σε αλήθειες δεν βασίστηκαν, όλες τους!) εξήγησε ότι αυταπάτες ήταν εκείνο που κυριάρχησε. Η υποχώρηση της αυταπάτης, η απομάγευση θάλεγε κανείς όχι απλώς της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά της κοινής γνώμης στην Ελλάδα ίσως αποδειχθεί το μείζον κεκτημένο αυτής της φάσης. Πόσο θα φέρει αντοχές; Πόσο θα δώσει επιμονή και συνέχεια;
Δεύτερον, όταν για να αφήσει να διαφανεί μια αίσθηση ευκαιρίας, αναφέρθηκε στην λογική του υπερσυμπιεσμένου ελατηρίου: όταν σφίγγεις ένα ελατήριο ξανά και ξανά, κι ύστερα το χαλαρώνεις, αυτό βγάζει μια σημαντική δυναμική. (Αν δεν έχει σπάσει, βέβαια!). Κάτι τέτοιο ίσως είναι η – ως φαίνεται – απόφαση να δοθούν στην Ελλάδα (αφού ολοκληρωθεί η φάση αυτή, εννοείται) όχι μόνο οι σχεδιασμένοι πόροι 5 δις ευρώ που είναι αναγκαίοι για να αποφευχθεί “ατύχημα”, αλλά και κάτι σαν 3-4 δις επιπρόσθετα – από τα ANFAs και SMPs, τα κέρδη των Κεντρικών Τραπεζών και της ΕΚΤ από τις αρχικές αγορές Ελληνικών ομολόγων το 2010 – ώστε να αρχίσουν να αποπληρώνονται πάλιν τα arrears/οι οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να αντισταθμίσει την υφεσιακή επίπτωση του βουνού απο δημοσιονομικά μέτρα που κουβάλησε αυτή η αξιολόγηση, και να αφήσει κάτι σαν χαραμάδα για την διαβόητη επανεκκίνηση…
Διόλου τυχαία, αναχωρεί για ΗΠΑ ο Νίκος Παππάς, με τον ιδιότυπο/επιπρόσθετο ρόλο του αρμοδίου για τις επενδύσεις (που κάνουν τον Χρίστο Σπίρτζη να καίει, τον Θοδωρή Δρίτσα να μελαγχολεί, τον Πάνο Σκουρλέτη να επιτίθεται). Εκείνο που βρίσκεται, λοιπόν, μπροστά είναι το αν η απομάγευση θα προκάνει – που θάλεγε και ο Χαρίλαος – να μας εισαγάγει σε μια νέα φάση. Όχι απλά πράγματα, αυτά.
