Αποκαλύπτουμε το παρασκήνιο της ψηφοφορίας στο ΣτΕ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ 11 ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ                                                                                                                

Οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΣτΕ ΠΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΠΑΠΠΑ

Ψήφο εμπιστοσύνης στον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες έδινε επί της ουσίας η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) μέχρι το παρά πέντε των διασκέψεων για το θέμα στα άδυτα του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας. 

Όμως οι πιεστικές και φορτισμένες δηλώσεις, οι προειδοποιήσεις και νουθεσίες και η ανεπίτρεπτη από πολλές πλευρές δημιουργία της περιρρέουσας ατμόσφαιρας των τελευταίων εβδομάδων, έπαιξαν τελικά ρόλο στη διαμόρφωση μιας επίπλαστης πλειοψηφίας από την οποία όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί η μαγιά των 11 δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου που  κράτησαν σταθερή θέση όλες αυτές τις βδομάδες ισχυριζόμενοι πως το δημόσιο συμφέρον επίτασσε δυο πράγματα:

-Να μην  αγνοηθεί το υπερβολικά μεγάλο ποσόν που συγκέντρωσε το δημόσιο για πρώτη φορά για τις τηλεοπτικές άδειες

-Να αποδοθεί η ευθύνη, εκεί που ανήκει, στην αντιπολίτευση, για το θέμα της μη συγκρότησης του ΕΣΡ, γεγονός που οδήγησε εξ΄ ανάγκης την κυβέρνηση να νομοθετήσει και να πάρει της αρμοδιότητες της ανεξάρτητης αρχής, ώστε να γίνει ο διαγωνισμός ο οποίος άλλωστε ήταν επιτακτική ανάγκη να γίνει αφού όλα τα κανάλια είναι παράνομα.  

Σύμφωνα με πληροφορίες, στις πολύωρες 5 διασκέψεις της Ολομέλειας ΣτΕ υπήρξαν έντονες νομικές αντιπαραθέσεις, στρατηγικοί ελιγμοί αλλά και κάποιες μεταστροφές, που εκδηλώθηκαν στην πορεία διερεύνησης της «νομικής αλήθειας» και οι οποίες -κατά τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα- δεν ήταν άσχετες και ανεπηρέαστες από τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα.

ΟΙ ΜΠΕΤΟΝ

Εξ΄ αρχής οι ανώτατοι δικαστές που  βρέθηκαν στην αίθουσα των διασκέψεων ήταν φανερό ότι είχαν διαφορετικές απόψεις αφού πολλοί ξεκαθάρισαν εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να ξεπεράσουν τον σκόπελο της αντισυνταγματικότητας και να «κολλήσουν» σε τυπικά προβλήματα, που δεν αντιστοιχούσαν και στις πρόσφατες νομολογιακές εξελίξεις.

Εκεί λοιπόν διαμορφώθηκε μια μπετόν ομάδα με τουλάχιστον 9 ανώτατους δικαστές που εμφανίζονταν ανυποχώρητοι. Στον αντίποδα υπήρχε μια ομάδα δικαστών , τουλάχιστον 12, που θεωρούσαν ότι ο νόμος και ο διαγωνισμός ήταν επιτακτική ανάγκη να προχωρήσουν. Εκεί συνέβησαν δυο γεγονότα που άλλαξαν τα δεδομένα.

-Αποχώρησε από την διάσκεψη ο σύμβουλος επικρατείας κ. Βωρος (υπέστη σοβαρό καρδιακό επεισόδιο)

-Πραγματοποιήθηκε για επίθεση με «ροζ» αντικείμενο σε βάρος ενός αντιπροέδρου του δικαστηρίου που προκάλεσε τριγμούς και σοβαρές αναταράξεις. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι μεγάλο μέρος δυο ενδιάμεσων διασκέψεων αναλώθηκε σε αυτό το θέμα με αντεγκλήσεις (σε κόσμιο ύφος) και αντιπαραθέσεις.

Άλλες πληροφορίες λένε πως τα δυο αυτά γεγονότα αφαιρεσαν δυναμεις και από τις δυο πλευρές.

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Έτσι, τα τελευταία 24ωρα πριν από την καθοριστική διάσκεψη, «έπεσαν στο τραπέζι» και διάφορες «μεσοβέζικες» λύσεις, με την πρόταση να μην υπάρξει άμεση ακύρωση, αλλά να δοθεί προθεσμία μερικών μηνών για να συγκροτηθεί το ΕΣΡ και να επανεξετάσει το διαγωνιστικό πλαίσιο και τη νομιμότητά του.

Η προθεσμία λέγεται πως ήταν ενός μήνα και έδινε λύση προς όλους. Μάλιστα μέχρι λίγο πριν την τελική κρίση, ακόμα και κυβερνητικά στελέχη θε3ωρούσαν δεδομένο πως πήγαιναν σε μια «ήπια» λύση. 

Σύμφωνα δικαίωμα ψήφου από τους συνολικά 28 μετέχοντες) βρέθηκαν αντιμέτωποι με τρεις συνολικά προτάσεις, για να επιλέξουν ανάμεσα στην εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Γ. Παπαγεωργίου υπέρ της συνταγματικότητας λοιπόν με πληροφορίες, στην 5η κατά σειρά διάσκεψη οι 25 ανώτατοι δικαστές (που είχαν του «νόμου Παππά», στην εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη για την αντισυνταγματικότητα (λόγω της γνωστής παράκαμψης του ΕΣΡ) και στον «τρίτο δρόμο» της διορθωτικής προθεσμίας, που προτάθηκε και με παραλλαγές ως προς τη χρονική διορία και τις «επεμβάσεις» που θα μπορούσαν να γίνουν στο ενδιάμεσο διάστημα.

ΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ

Στη διάσκεψη έγιναν δυο διαλείμματα ένα πριν από κάθε κρίσιμη ψηφοφορία. Στην πρώτη ψηφοφορία ήταν εμφανής η εντύπωση ότι πλειοψηφεί  η άποψη ότι ο νόμος είναι συνταγματικός, αφού τη θέση αυτήν υποστήριζαν συνολικά 11 από τους 25 δικαστές, ενώ 9 ήταν σαφώς τοποθετημένοι υπέρ της αντισυνταγματικότητας και της ακυρότητας της διαγωνιστικής διαδικασίας.

Η τρίτη ομάδα των 5 (υπό εξέχων πρόσωπο του ΣτΕ) τάσσονταν με τον «τρίτο δρόμο», που εμμέσως αποδεχόταν ότι ο νόμος πάσχει ( έχει μια «αναγκαστική» πλημμέλεια εξαιτίας της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να βρει λύση, ήταν η φράση), αφού ζητούσε την άμεση συγκρότηση του ΕΣΡ ως αποκλειστικά αρμοδίου να χειριστεί το όλο θέμα των αδειοδοτήσεων αλλά προφανώς και ωθούσε τα πράγματα προς συμβιβασμό. 

Και ενώ οι συσχετισμοί έδειχναν πλειοψηφικό ρεύμα προς την συνταγματικότητα, μετά το δεύτερο διάλειμμα οι 5  δικαστές που στήριζαν την πορεία του «τρίτου δρόμου» εντάχθηκαν τελικά, κατά την κρίσιμη ψηφοφορία, στην άποψη της ρητής αντισυνταγματικότητας  και στον «μονόδρομο» της ακύρωσης του διαγωνισμού, με συνέπεια να φθάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα των 14-11 ψήφων.

Δικαστικοί κύκλοι σημείωναν επίσης ότι κατά τις πολύωρες συζητήσεις για τα νομικά ζητήματα, υπήρξαν έντονες αντιπαραθέσεις, χωρίς να εισχωρήσουν πάντως και απόψεις για τις αλλεπάλληλες πολιτικές δηλώσεις και «υποδείξεις», οι οποίες ωστόσο είχαν προκαλέσει μεγάλη δυσφορία και απογοήτευση στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών όλου του δικαστηρίου (και όχι μόνο των διασκεπτομένων), που εκδηλωνόταν σε καθημερινές συζητήσεις στα γραφεία και στους διαδρόμους του δικαστηρίου.