Κατά γενική ομολογία, η αποχώρηση της ΝΔ από τη Βουλή, κατά τη συζήτηση και ψήφιση της τροπολογίας, για την απαγόρευση εταιρικής δραστηριότητας στο εξωτερικό, υπουργών και βουλευτών, αποτέλεσε μια στρατηγικού χαρακτήρα ήττα, που προκάλεσε και δημόσια έκφραση δυσαρέσκειας, από βουλευτές και στελέχη, κάτι που αποφεύγονταν μέχρι τώρα. Το χειρότερο, για τη νεόκοπη ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι πως όλοι κατάλαβαν την αιτία αυτής της επιλογής. Το βαθύ διχασμό, δηλονότι, στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης, γι’ αυτό καθαυτό το περιεχόμενο της τροπολογίας, κάτι που αποτυπώνεται, άλλωστε και στις δημόσιες τοποθετήσεις. Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά, που ένα κόμμα επιλέγει την, προφανώς ασυνήθιστη και ανορθόδοξη, οδό, της αποχώρησης από την κοινοβουλευτική διαδικασία, προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η έκταση των εσωτερικών διαφωνιών, για το συζητούμενο και υπό ψήφιση θέμα. Έχει συμβεί αρκετές φορές, στη μεταπολιτευτική περίοδο και μάλιστα σε κομβικής σημασίας επιλογές. Έτσι είχε πράξει και η τότε ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το 1979, όταν κυρωνόταν η Συνθήκη Προσχώρησης στην τότε ΕΟΚ, καθώς η απόλυτα αρνητική θέση της, προκαλούσε διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του (ενδεικτική η αφίσα για την «Ευρώπη των λαών»). Από την άλλη πλευρά, τον Αύγουστο του 1982, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έφερε το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της ενιαίας, αδιαίρετης και καθολικής Εθνικής Αντίστασης, βρήκε αντίθετη την, ψυχροπολεμικής αντίληψης, ηγεσία της ΝΔ, υπό τον αείμνηστο Ευάγγελο Αβέρωφ, αλλά σύμφωνους πολλούς βουλευτές της συντηρητικής παράταξης, όπως και ευρύτερα τμήματα του συντηρητικού χώρου (βλέπε σχετική αρθρογραφία ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ). Γι` αυτό το λόγο επελέγη η οδός της καταγγελίας και αποχώρησης, ύστερα από εμπρηστική ομιλία του ίδιου του Αβέρωφ. Σημειώνεται ότι με την απόφαση εκείνη διαφοροποιήθηκε ο, εκλεγείς με τη σημαία της ΝΔ, Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Η πιο πρόσφατη περίοδος καταγράφει ακόμη και αποχωρήσεις κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, όπως εκείνη της ΝΔ, υπό τον Κώστα Καραμανλή, όταν συζητούνταν προτάσεις διερεύνησης υποθέσεων διαφθοράς, όπου ο φόβος διαφοροποιήσεων, ενισχυόταν από τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. Το «κατόρθωμα», ωστόσο, της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ, είναι πως, η, στα όρια της κοινοβουλευτικής δεοντολογίας, επιλογή της, δε στάθηκε ικανή, όπως τις άλλες φορές, να συγκαλύψει την εσωτερική διαίρεση, αλλά την ανέδειξε, με πολύ πιο εμφαντικό τρόπο…
