Ο Γεώργιος Παπανδρέου στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964 πέτυχε εκκωφαντική νίκη με 52,7%, έναντι 35,3% του συνασπισμού των κομμάτων της ΕΡΕ με αρχηγό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και των Προοδευτικών με ηγέτη το Σπύρο Μαρκεζίνη.
Από την ημερομηνία ορκωμοσίας (19.2.1964) της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου έως την παραίτησή της στις 15.6.1965, οι προστριβές και η υπονόμευσή της από το Βασιλιά και τους παρατρεχάμενους της ανακτορικής αυλής, ήταν συνεχείς και εντεινόμενες. Συγκλονιστικά γεγονότα που προηγήθηκαν της Αποστασίας, όπως η σύγκρουση του Γεωργίου Παπανδρέου με τους αμερικανούς και τα Ανάκτορα λόγω του Σχεδίου Άτσεσον για την επίλυση του κυπριακού, η έκρηξη κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων στον Γοργοπόταμο στις 29.11.1964 που στοίχησε τη ζωή σε 13 άτομα με δεκάδες τραυματίες, η αποκάλυψη στις αρχές του 1965 του προβοκατόρικου σχεδίου “Περικλής” το οποίο είχε εξυφανθεί από ηγετική ομάδα του στρατού που έντεχνα προετοίμαζε την επιβολή δικτατορίας στην Ελλάδα, η υπόθεση Ασπίδα που ξέσπασε το Μάιο του 1965, η μετωπική σύγκρουση του πρωθυπουργού με τον υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Γαρουφαλιά γνωστό παρατρεχάμενος της ανακτορικής αυλής, κ.λπ., υπήρξαν οι αιτιώδεις παράγοντες που εξώθησαν σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και την πρόκληση της Αποστασίας.
Μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου από τον πρωθυπουργικό θώκο, ο Βασιλιάς με τους μηχανισμούς του προέβη στο σχηματισμό των κυβερνήσεων Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα (15.7.1965) και Ηλία Τσιριμώκου (20.8.1965), οι οποίες όμως δεν κατάφεραν να λάβουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Τελικά, η κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου που σχηματίστηκε στις 17.9.1965 πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από 152 βουλευτές, ανάμεσα στους οποίους και 31 αποσκυρτήσαντες (αποστάτες) από το κόμμα της Ένωσης Κέντρου.
Τον Δεκέμβριο του 1965 οι αποστάτες βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που είχαν στηρίξει την κυβέρνηση Στεφανόπουλου δημιούργησαν το κόμμα ΦΙΔΗΚ (Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρον). Ναι μεν αρχηγός του ΦΙΔΗΚ εμφανιζόταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος, αλλά ο ουσιαστικός του ηγέτης ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Τον Δεκέμβριο του 1966, η κυβέρνηση Στεφανόπουλου αποπέμφθηκε από την εξουσία, κατόπιν μυστικής συμφωνίας που είχαν συμπράξει ο Βασιλιάς με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Στις προγραμματιζόμενες εκλογές του Μαΐου 1967, το ΦΙΔΗΚ επρόκειτο να κατέβει αυτόνομο με δικούς του συνδυασμούς σε όλη την Ελλάδα, προσδοκώντας σε μετεκλογική συνεργασία με την ΕΡΕ ή ακόμα και με την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. Τελικά, οι στρατιωτικοί που είχαν εξυφάνει τα σχέδια “Περικλής” και “Ασπίδα”, έβγαλαν τα τανκς στους δρόμους, έπιασαν στον ύπνο τον Βασιλιά και τις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων, επιβάλλοντας δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα που διήρκησε από την 21η Απριλίου 1967 έως τον Ιούλιο του 1974.
Και πάμε στο σήμερα. Χθες (21.8.2015) 29 αποστάτες του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησαν το κόμμα ΛΑΕ (Λαϊκή Ενότητα). Μερικά από τα καίρια ερωτήματα που ανακύπτουν είναι: Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προσχεδιασμένη και αν ναι ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Το νεοσύστατο κόμμα των αριστερών αποστατών με αρχηγό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, αποτελεί ναι ή όχι λαγό του υφιστάμενου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου εξουσίας; Ποιες είναι οι σχέσεις των λαφαζάνιδων με τα ξένα κέντρα εξουσίας, που από τα παρασκήνια κινούν τα νήματα στην εγχώρια πολιτική σκακιέρα; Ποιοι είναι οι χρηματοδότες του νέου κόμματος; Γιατί οι πολίτες που είναι υπέρ της δραχμής να εμπιστευθούν τους λαφαζάνιδες και όχι τον Κουτσούμπα του ΚΚΕ; Μήπως ο Λαφαζάνης είναι εκλεκτός λαγός του κατεστημένου, που θα κληθεί με τους συντρόφους αποστάτες να παίξουν τον εγκάθετο ρόλο, που αδυνατούν να παίξουν οι Κουτσούμπες του ΚΚΕ; Διαισθάνομαι ότι τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν, θα είναι πολύ χειρότερα από τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την αποστασία του 1965.
