Από το προλεταριάτο στο «ντελιβεράτο»
Η πρόσφατη κινητοποίηση των «ντελιβεράδων», με αποδέκτες
τόσο το υπουργείο Εργασίας όσο και γνωστή πλατφόρμα διανομής
έτοιμου φαγητού, παραμένει νωπή, ως ένα από τα
αποτελεσματικά, όπως αποδείχθηκε, «κινήματα» της εποχής της
πανδημίας.
Οι διανομείς φαγητού έδειξαν συλλογική στάση και
αγωνιστική διάθεση και πέτυχαν να βελτιώσουν, κάπως, τη ζωή
τους, διαμαρτυρόμενοι για μία ρύθμιση-κερκόπορτα του
υπουργείου, με την οποία η επίσημη Πολιτεία έδινε στις εταιρείες
διανομής και στις πλατφόρμες το νομικό «πάτημα» που
χρειάζονταν για να συνεχίσουν να τους συμπεριφέρονται ως
«ανεξάρτητους συνεργάτες» και «ελευθεροεπαγγελματίες». Να
μην τούς πληρώνουν, δηλαδή, την ασφάλισή τους, τις άδειές τους,
τα δώρα τους και όλα όσα απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον
ιδιωτικό τομέα με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Παράλληλα, οι
κινητοποιήσεις των ίδιων εργαζομένων σε συνδυασμό με την
κοινωνική κατακραυγή ήταν εκείνα που οδήγησαν μία γνωστή
πλατφόρμα διανομής φαγητού σε ολική αναδίπλωση: αντί να
προχωρήσει στα σχέδιά της να εξαναγκάσει αρκετούς διανομείς
της να δεχθούν το στάτους του ελεύθερου επαγγελματία και του
ανεξάρτητου συνεργάτη, αναγκάστηκε να κάνει το αντίθετο: να
τους προσλάβει όλους με σύμβαση αορίστου χρόνου.
Βεβαίως, όσο η ζωή αλλάζει και η διανομή φαγητών και ποτών
αρχίζει να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην καθημερινότητα των
πολιτών σε όλη την Ευρώπη, τόσο η συζήτηση για το νέο
«προλεταριάτο», το «ντελιβεράτο», ανοίγει: στην Ισπανία,
προσφάτως, η σοσιαλιστική κυβέρνηση Σάντσεθ που συγκυβερνά
με τους αριστερούς «Ποδέμος» κατοχύρωσε τα εργασιακά και
ασφαλιστικά δικαιώματα των διανομέων –έκανε, δηλαδή, το
ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι έκανε την ίδια περίοδο η δική μας
κυβέρνηση με υπουργό τον Κωστή Χατζηδάκη.
Τώρα, φαίνεται ότι η ισπανική «τάση» δικαιώνεται πανευρωπαϊκά: η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή κατέληξε σε μία πρόταση –για την ακρίβεια, σε ένα
προσχέδιο (draft) πρότασης- βάσει του οποίου οι εργαζόμενοι στις
πλατφόρμες διανομής πρέπει να μεταταγούν από την κατηγορία
των «αυτοαπασχολουμένων» στην κατηγορία των μισθωτών. Με
τα απορρέοντα, εξ αυτής, δικαιώματα, ασφαλώς. Το Bloomberg,
που αποκάλυψε και το draft της Κομισιόν, επισημαίνει ότι η
μετάταξη των διανομέων στην κατηγορία των μισθωτών με πλήρη
ασφαλιστικά δικαιώματα αφορά περίπου 4,1 εκατομμύρια
εργαζομένους πανευρωπαϊκά και αναμένεται να κοστίσει στις
εταιρείες που διαχειρίζονται τις πλατφόρμες διανομής φαγητού
περί τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι περίεργο ότι οι τελευταίες έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο μέσω
«lobbying» στις σχετικές επεξεργασίες της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής, ώστε να διασφαλίσουν είτε την ανατροπή τους, είτε
την παραπομπή τους στις ελληνικές καλένδες. Προειδοποιούν –βλ.
και «απειλούν»- δε τις Βρυξέλλες ότι αυτή η ρύθμιση θα
προκαλέσει απώλεια πολλών θέσεων εργασίας.
Σε ελεύθερη μετάφραση, «αν μας αναγκάσετε να τους ασφαλίσουμε, θα τους
απολύσουμε». Στην Ελλάδα, πάντως, το «ντελιβεράτο» τα
τελευταία δύο χρόνια έχει καταγάγει σημαντικές νίκες και έχει
σημειώσει μία σοβαρή παρουσία στα δημόσια πράγματα,
προσελκύοντας τη συμπάθεια της κοινωνίας και τη στήριξή της στα
δίκαια αιτήματα των διανομέων. Και η Κομισιόν, άλλωστε,
εμφανίζεται αποφασισμένη να μην κάνει πίσω, εντείνοντας την
πολιτική μοναξιά της κυβέρνησης Μητσοτάκη που, κόντρα πλέον
σε όλους τους Ευρωπαίους, επιμένει να ανοίγει «κερκόπορτες» σε
βάρος των δικαιωμάτων –και της ίδιας της ζωής, εν τέλει- των
εργαζομένων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
