Από την «κοινωνικίτιδα» του ΠΑΣΟΚ στην… «παραλληλιλίτιδα» του ΣΥΡΙΖΑ

Με την απOσυρση, ύστερα από την πίεση των δανειστών, (προσωρινά;) του «παράλληλου προγράμματος» σταμάτησε (προσωρινά;) η επιδημία «παραλληλιλίτιδας» από την οποία υποφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ύστερα από τη γνωστή «ιδέα» Βαρουφάκη για «παράλληλο» νόμισμα και Δραγασάκη για «παράλληλο σύστημα τραπεζών» και «ομόλογα ειδικού σκοπού, η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο για «Παράλληλο Πρόγραμμα» για «να αρχίσει η κυβέρνηση να εφαρμόζει τις υποσχέσεις της», όπως επεσήμαινε λίγο πριν από την απόσυρση του νομοσχεδίου ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε συνέντευξή του στο «Κόκκινο». Αλλά, «λογάριαζαν χωρίς τον… ξενοδόχο» ή, συγκεκριμένα τώρα, «χωρίς τους δανειστές»!

Όλη αυτή η «επιδημία» των «παράλληλων» του ΣΥΡΙΖΑ μού θύμισε την «κοινωνικίτιδα» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ με την ένταξη στους Κρατικούς Προϋπολογισμούς του «παράλληλου» Λογαριασμού «Κοινωνικών» Δαπανών, οι οποίες, όπως τονιζόταν τότε, «είναι έμμεσες ενισχύσεις του λαϊκού εισοδήματος» και καταδεικνύουν «την ευαισθησία της κυβέρνησης για τη συνεχή βελτίωση ων συνθηκών διαβίωσης των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων».

Και για να δείτε ποια ήταν τα ευρύτερα «λαϊκά» στρώματα και πώς ενισχυόταν το… λαϊκό εισόδημα με το «Παράλληλο» αυτό «Κοινωνικό Πρόγραμμα», παραθέτω τις κυριότερες από αυτές τις «κοινωνικές» δαπάνες και τους… «δύσμοιρους» δικαιούχους από την Εισηγητική Έκθεση επί του Προϋπολογισμού του 1988:

1) Για επιχορήγηση ΙΚΑ 137 δις δραχμές. 2) Για επιχορήγηση ΟΓΑ 100,0 δις δραχμές. 3) Για κάλυψη ελλείμματος συγκοινωνιακών φορέων 41,5 δις δραχμές. 4) Για κάλυψη ελλείμματος διαχείρισης λιπασμάτων 37,0 δις δραχμές. 5) Για νοσήλια δημόσιων υπαλλήλων 27,8 δις δραχμές. 6) Για κάλυψη ελλείμματος ΟΣΕ 24 δις δραχμές. 7) Για νοσήλια αγροτών 18 δις. δραχμές. 8) Για κάλυψη ελλειμμάτων διαχείρισης καπνού 5,5 δις δραχμές. 9) Για κάλυψη ελλειμμάτων διαχείρισης σταφίδων 2,5 δις δραχμές.

Οι «κοινωνικές» δαπάνες του πίνακα ανέρχονταν σε 393,3 δις δραχμές επί συνόλου 497,2 δις δραχμών, δηλαδή τα «λαϊκά» αυτά στρώματα απορροφούσαν πάνω από το 80% του «ευαίσθητου» για το «λαϊκό εισόδημα» Λογαριασμού «Κοινωνικών Δαπανών», ο οποίος συμπληρωνόταν και με μερικά ψίχουλα για επιδότηση επιτοκίου αγροτικών δανείων, ενοικίου, άγονων γραμμών, μαθητικών κατασκηνώσεων, παιδικών εξοχών μαθητικής και φοιτητικής πρόνοιας κλπ.

Σπεύδω να σημειώσω ότι την ίδια τακτική δαπανών (κάλυψη ελλειμμάτων των ίδιων σχεδόν φορέων κ.λπ.) συνέχιζαν και όλες οι επόμενες κυβερνήσεις έως σήμερα, αλλά δεν τις βάφτιζαν «κοινωνικές»…