Για να γίνει αντιληπτό, πού μπορεί να οδηγήσει η «αναθεωρητική» στρατηγική του Τούρκου Προέδρου, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά, στο τι περιλαμβάνει η Συνθήκη της Λωζάνης, που θέλει να τροποποιήσει ή να αναθεωρήσει, ο «νεοσουλτάνος». Με τη Συνθήκη, για να θυμηθούμε περί τίνος πρόκειται, ρυθμίστηκαν όλα τα ζητήματα, που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι μόνο συνοριακές διευθετήσεις. Από τη ρύθμιση του διάπλου στα Στενά, μέχρι και ζητήματα συγκοινωνιών και υγιεινής. Άλλωστε, αντισυμβαλλόμενοι δεν ήταν μόνο η Ελλάδα και η κεμαλική, Τουρκία, αλλά χώρες όπως η Βρετανία, η Ρουμανία, η Σερβία, ακόμη και η Ιαπωνία. Πέραν αυτών, οι εδαφικές οριοθετήσεις, που αποφασίστηκαν, αφορούσαν-και αφορούν-κράτη, όπως το Ιράκ και η Συρία. Αυτό επικαλείται ο Ερντογάν ότι αν αλλάξουν (που αλλάζουν ) τα σύνορα του Ιράκ και της Συρίας, λόγω των Κούρδων, δικαιούται και η Τουρκία να ζητήσει μερτικό από την νέα μοιρασιά.
Η αναθεωρητική λογική του Ερντογάν πάντως, δημιουργεί κινδύνους και για την Ελλάδα γι’ αυτό καλά κάνει η Αθήνα και του απαντά ότι πριν από την Λωζάνη υπάρχει η Συνθήκη των Σεβρών που έδινε δικαιώματα στην Ελλάδα και στην ανατολική Θράκη και στην Σμύρνη.
