Την ώρα που οι καταλήψεις αυξάνονται και η μία σχολική μονάδα κλείνει μετά την άλλη, η κυβέρνηση ξεδιπλώνει την ίδια συντηρητική «συνταγή»: ότι για όλα φταίνε οι νέοι, ότι οι καταλήψεις είναι υποκινούμενες κ.α.
Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι μόνο τα υπονοούμενα κυβερνητικών βουλευτών ή και κυβερνητικών στελεχών που περιγράφουν τις καταλήψεις ως τέτοιες. Και πολλοί δημοσιογράφοι και λοιποί δημοσιολογούντες δεν πάνε πίσω στο δηλητήριο που ρίχνουν: «έχουν άποψη για τα Rafale και τα εξοπλιστικά προγράμματα», λέει ο ένας. «Λουφάρουν πριν καν ανοίξουν τα σχολεία και ξεκινήσει η σχολική χρονιά», λέει ο άλλος. Και όλοι μαζί, όταν «βγάζουν» στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο μαθητές από το συντονιστικό των καταλήψεων, τους ρωτούν «πότε πρόλαβαν να διαπιστώσουν ανεπάρκειες» στο σχολείο, αλλά και «γιατί δεν τους ενδιαφέρει που χάνουν ώρες και υστερούν έναντι των συμμαθητών τους στα ιδιωτικά σχολεία που δεν κάνουν καταλήψεις».
Οι εν λόγω ξεχνούν, προφανώς, πως πολλές φορές ο τροχός της Ιστορίας κινήθηκε από νέους που απλώς αντιδρούσαν, ενδεχομένως με ένα «θολό» πλαίσιο αιτημάτων ή και χωρίς καθόλου τέτοιο. Όποιος περιμένει από 16χρονους να «κατεβάσουν» ένα αναλυτικό πλαίσιο διεκδικήσεων, που θα έχει εγκριθεί από κάποιου είδους φανταστική Ολομέλεια, μάλλον δεν έχουν καμία σχέση με τις διεκδικήσεις ή έχουν ξεχάσει πώς είναι να είσαι νέος. Και, σαν να μην έφταναν αυτά, αν οι διάφοροι δημοσιολογούντες που καταναλώνουν τόση φαιά ουσία για να εφεύρουν επιχειρήματα απαξίωσης των καταλήψεων, προσπαθούσαν να μπουν στην ουσία των μαθητικών αιτημάτων, τότε τα πράγματα ίσως ήταν καλύτερα: τότε, αντί να αναδεικνύουν με ειρωνεία τα αιτήματα των μαθητών, ίσως να καταλάβαιναν ότι ήδη τα παιδιά σε 200 και πλέον σχολεία σε όλη τη χώρα χάνουν μαθήματα και «υστερούν έναντι των συμμαθητών τους στα ιδιωτικά σχολεία», επειδή τα σχολεία τους άνοιξαν χωρίς μέτρα ασφαλείας και με κάτι μάσκες-αλεξίπτωτα. Τότε, ίσως να ρωτούσαν και να μάθαιναν για τις σχολικές καθαρίστριες, που είναι ελάχιστες και που «σκοτώνονται» κάθε μέρα για να καθαρίσουν και να απολυμάνουν σωστά τα σχολικά συγκροτήματα –πολλές φορές, μία καθαρίστρια αντιστοιχεί σε ολόκληρο σχολείο!
Και βεβαίως, αν έκαναν όση φασαρία κάνουν για τις καταλήψεις για να αναδείξουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει τα σχολεία σαν να μην υπάρχει πανδημία, μοιράζοντας μόνο ακατάλληλες μάσκες και παγουρίνα, τότε ίσως αυτή η φασαρία να είχε κινητοποιήσει τους αρμόδιους. Αλλά είναι γνωστό: όλα στη ζωή είναι θέμα προτεραιοτήτων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
