Ο διάλογος που προέκυψε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας την αρχή της ετερογονίας των σκοπών, με αφορμή το άρθρο του κου. Σημίτη, ανέδειξε ένα πραγματικό πρόβλημα.
Τόσο ο κος. Πολλάκης, ανεξάρτητα από τον ακατέργαστο, στα όρια του εκχυδαϊσμού, λόγο του, πολύ περισσότερο στελέχη της τάσης των «53», ανέδειξαν μια υπαρκτή αντίφαση, στο εγχείρημα της ανασυγκρότησης. Όταν, δηλαδή, η ίδια η ηγεσία αναδεικνύει ως «διαχωριστική γραμμή», πέραν της συντηρητικής παράταξης και το ιδεολογικά και όχι μόνο, μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, πως αυτό συμβιβάζεται με την ανάθεση κομβικών ρόλων, στο εγχείρημα ανασυγκρότησης, σε πρόσωπα που υπηρέτησαν και εξακολουθούν να εκθειάζουν αυτή την καταγγελλόμενη εκδοχή διακυβέρνησης;
Ισως απ` αυτή την άποψη, η συζήτηση που προκλήθηκε, μπορεί να εξελιχθεί σε ευκαιρία. Οι αντιφάσεις αυτές, άλλωστε, είχαν προκύψει και στην περίοδο της διακυβέρνησης. Όπως όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναιρώντας προηγούμενες θέσεις της, έσπευδε να παράσχει κάλυψη στο διαβόητο κο. Γεωργίου, «καταπίνοντας» όσα η Κουμουνδούρου έλεγε, ακόμη και την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης, για το «μαγείρεμα» των στοιχείων, ως προς το έλλειμμα του 2009. Τότε, αυτές οι αντιφάσεις δικαιολογούνταν, από τις δουλείες που επέβαλε η άσκηση της διακυβέρνησης, υπό συνθήκες μάλιστα μνημονιακού καταναγκασμού.
Τώρα, όμως, σε φάση αντιπολίτευσης, αλλά και επιβεβλημένης ανασυγκρότησης, οι αντιφάσεις δεν περνούν απαρατήρητες, ούτε και ασχολίαστες. Προφανώς και είναι όρος επιβίωσης του χώρου, ως κόμματος εξουσίας, η διεύρυνση του, η αναζήτηση ευρύτερων ακροατηρίων, η ανάπτυξη κοινωνικών δικτύων και συμμαχιών. Μόνο που η πολυσυλλεκτικότητα, όπως τη λέμε, προϋποθέτει, για να μη μεταβληθεί σε «χυλό», ανάλογη αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας, των ορίων, αλλά και του πεδίου αντιπαράθεσης.
Τώρα, βέβαια, τι να πούμε για τη σύγχυση που επικρατεί στο χώρο της ανέστιας Κεντροαριστεράς. Δε μπορεί, αγαπητοί, πάλαι ποτέ σύντροφοι, ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα, να είσαι και με τον Αντρέα και με τον Σημίτη. Ας κάνουν τον κόπο να μπουν στο yuotobeκαι να παρακολουθήσουν την 25λεπτη ομιλία του αείμνηστου ηγέτη, στην ανοιχτή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, κατά την κρίση του Μαρτίου 1987.
«Αυτό δεν είναι διάλογος. Είναι μήνυμα προς ηττημένο», έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μοιάζει με «προχρονολογημένη» απάντηση στο διάδοχο του».
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
