Αντιδράσεις στην Ελλάδα

Οι απρόβλεπτες διαστάσεις που λαμβάνει στην Γαλλία, το κύμα αντιδράσεων κατά του νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς, στην Ελλάδα, να αναρωτηθούν γιατί στη χώρα μας, για πολύ χειρότερα μέτρα που επιβάλλονται συνεχώς, επί έξι χρόνια, υπάρχει νηνεμία.Θα μπορούσε κανείς, με βάση την εδραιωμένη εμπειρία, από την «τεχνική» και τις πρακτικές κοινωνικών εξεγέρσεων, να απαντήσει πως οι λαϊκές αντιδράσεις, ούτε «διατάσσονται», ούτε προκύπτουν με τη λογική «χρονόμετρου». Η μελέτη, ειδικά, των μεγάλων επαναστάσεων, που άλλαξαν τη ροή των πραγμάτων, προκαλώντας «τεκτονικούς» κοινωνικούς μετασχηματισμούς, δείχνει ότι τέτοια φαινόμενα εκδηλώνονται, αφού έχουν προηγηθεί διαδικασίες ωρίμανσης, ώστε, σύμφωνα και με τον Μαρξ, να φτάσουμε από την ποσοτική συσσώρευση, στην ποιοτική έκρηξη. Αρκεί-αυτό δε ισχύει κατά κύριο λόγο για τους κυβερνώντες-να μπορεί να συλλάβει κανείς την, κατά Καβάφη, «βουή των πλησιαζόντων γεγονότων». Να αντιληφθεί, δηλαδή, την υπόκωφη οργή, που μπορεί να μετατρέψει τη σπίθα σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Κάτι που, ως φαίνεται, δεν είχαν τη  διορατικότητα να «αφουγκραστούν» οι κυβερνώντες στην Γαλλία και τώρα… τρέχουν και δε φτάνουν. Κρίσιμος, εν προκειμένω, αποδεικνύεται, ο παράγων ΧΡΟΝΟΣ. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά και ο «μετρ» της Επαναστατικής Τέχνης, Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν: «Χθες, ήταν πολύ νωρίς. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Τώρα είναι η ώρα».Σε ότι δε αφορά τα καθ` ημάς, δεν είναι ακριβές, ότι οι μνημονιακές πολιτικές πέρασαν χωρίς αντίδραση. Θυμίζουμε ότι στην πρώτη φάση εφαρμογής, των εν λόγω πολιτικών (2010-11), οι λαϊκές αντιδράσεις, με την εξέλιξη και βαθμιαία κλιμάκωσή τους, προκάλεσαν, στην ουσία, τη ραγδαία φθορά και, εν τέλει, πτώση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Αποτέλεσμα, άλλωστε, της λαϊκής αντίδρασης, ήταν ο εκλογικός «σεισμός» του Μαϊου-Ιουνίου 2012, που «εξαέρωσε» το ΠΑΣΟΚ και περιόρισε τη ΝΔ σε εκλογικά όρια μικρομεσαίας πολιτικής δύναμης. Η, σχετική, κάμψη των λαϊκών αντιδράσεων, την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου (Ιούνιος 2012-Ιανουάριος 2015) οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην επένδυση των πολιτών, στην κυοφορούμενη αλλαγή διακυβέρνησης, με την προοπτική ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λογικό, μετά ταύτα, οι πολίτες να τηρούν στάση αναμονής και γιατί θέλουν να δώσουν περισσότερο χρόνο στη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και γιατί δεν εμπιστεύονται το παλιό σύστημα. Αρκεί και οι κυβερνώντες να αφουγκράζονται τη «βουή του πλήθους»…