Του Χρήστου Κυμπιζή, από την Κυριακάτικη Kontranews
Όσο περνούν οι μέρες, το θερμόμετρο των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει όλο και περισσότερο. Μπορεί ανέκαθεν ο εσωκομματικός διάλογος να ήταν έντονος, μπορεί να υπήρχαν επιμέρους διαφωνίες για φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας, όμως πλέον όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα παρατηρούν φαινόμενα συγκρούσεων και προσβολών που ξεπερνούν τα όρια της συντροφικής αντιπαράθεσης.
Εκτός από η διαμάχη για την ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα για τον Δεκαπενταύγου- στο, έχει ξεκινήσει μια αντιπαράθεση στην οποία ακούγονται κατηγορίες για «νεοσημιτικούς» και για «νεοπασόκους», για «ενδοτικούς», για «φραξιονιστές» και για «αυτούς που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 3%».
Για παράδειγμα, ο Νίκος Μπίστης άσκησε κριτική στον Νίκο Κοτζιά και στους προεδρικούς που βρήκαν μελανά σημεία στη συμφωνία της κυβέρνησης με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ και εξέφρασε τη διαφωνία του με τον Αλέξη Τσίπρα που υποστήριξε πως η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία είναι μόνο μία.
«Φύγαμε από το ΠΑΣΟΚ για να απαλλαγούμε από αυτούς και τους βρήκαμε μπροστά μας» έγραψε στο facebook η πρώην βουλευτής και μέλος του Πράττω, Γεωργία Γεννιά με αφορμή τον Νίκο Μπιστη.
Για «αριστερίζουσες εκκρεμότητες» μίλησε η Θεοδώρα Τζάκρη με αφορμή τη θετική στάση των 53+ για τη συμφωνία με την Αίγυπτο. Άρθρο στο commonality.gr (σάιτ το οποίο απηχεί τις απόψεις της τάσης των 53+) με τίτλο «Μήπως πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ του 6%;» κατηγορούν τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι «λιβανίζει αυτό που κάποτε ήταν το “πατριωτικό“ ΠΑΣΟΚ»…
Και αυτά τα περιστατικά είναι μόνο δείγμα- τα από τις διαμάχες σε εσωκομματικό επίπεδο. «Η κατηγορία ότι ο τέως υπουργός Οικονομικών ευθύνεται για το ότι χάθηκε η μεσαία τάξη επειδή δεν φρόντισε να της διανείμει 7 από τα 37 δισ. του ταμειακού αποθέματος τον Αύγουστο του 2018 είναι ανεύθυνη και δείχνει επιπλέον άγνοια τόσο της πραγματικής δημοσιονομικής κατάστασης όσο και του τρόπου λειτουργίας μιας υπερχρεωμένης καπιταλιστικής οικονομίας όπως η ελληνική» τονίζεται σε άλλο άρθρο στο commonality.gr με αφορμή την πρόσφατη κριτική του Παύλου Πολάκη. «Έπρεπε η ανακούφιση της μεσαίας τάξης να είναι ΑΜΕΣΗ και όχι απλά να θωρακίζουμε τη χώρα με 37,5 δισ., έφταναν και τα 30…» είχε δηλώσει προ ημερών ο πρώην αν. υπουργός Υγείας.
Το σίγουρο είναι ότι ο δρόμος μέχρι το συνέδριο θα είναι μακρύς. Ο κορωνοϊός προφανώς και θα επηρεάσει τη διεξαγωγή του, την ώρα που φαίνεται πως έχει εγκαταλειφθεί η ιδέα για συνέδριο με τηλεδιάσκεψη.
Και αν βάλει κανείς κάτω τα θέματα που είναι προς συζήτηση, θα καταλάβει ότι ο δρόμος εκτός από μακρύς θα είναι και ανηφορικός. Εκτός από τα ζητήματα που αφορούν τον πολύ κόσμο (π.χ. η θέση του κόμματος για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις) θα συζητηθούν και άλλα όπως η εκλογή προέδρου από τη βάση (κάτι που αποτελεί επιθυμία των προεδρικών αλλά κόκκινη γραμμή για τους 53+) και οι σχέσεις της ηγεσίας του κόμματος με τις οργανώσεις (κάποιοι προσάπτουν στον Αλέξη Τσίπρα πως κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, ακόμα και την περίοδο που διαπραγματευόταν για το μνημόνιο και τη διαγραφή του χρέους, θα έπρεπε να επισκέπτεται και να συμμετέχει σε συνεδριάσεις τοπικών οργανώσεων). Εκτός των άλλων, διαρκής είναι η συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η διεύρυνση, καθώς η αριστερή πτέρυγα δεν φαίνεται διατεθειμένη να συνεργαστεί με όσους στο παρελθόν είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους για τη Συμφωνία των Πρεσπών ή είχαν συμμετάσχει σε μνημονιακές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Και κερασάκι στην τούρτα θα αποτελέσει η νέα εκλογή γραμματέα. Αλλά έχουμε ακόμα δρόμο για αυτό…
