Από την επομένη σχεδόν της ταπεινής του αποχώρησης από την πρωθυπουργία, ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε σκοπό της ζωής του, να πετύχει την αναδρομική δικαίωση των επιλογών του.
Για την ακρίβεια, της εξής μίας: Της υπαγωγής της χώρας μας στη μνημονιακή εποπτεία και τις συνέπειες που αυτή είχε.
Δεν είχε τη στοιχειώδη σωφροσύνη, να αναμείνει, με υπομονή και ταπεινοφροσύνη, την κρίση της Ιστορίας. Που δεν «απονέμεται» σε παρόντα χρόνο, όταν οι μνήμες και οι συνέπειες των μοιραίων επιλογών είναι νωπές. Ούτε εκβιάζονται από τους πρωταγωνιστές.
Θα έπρεπε ο πρώην πρωθυπουργός να το είχε διδαχθεί, από την πρώτη σοβαρή απόπειρά του, στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, όταν έφτασε στο σημείο να διασπάσει το πολιτικό δημιούργημα του πατέρα του, στη χειρότερη στιγμή της συλλογικής του πορείας, δημιουργώντας τη δική του κίνηση, το ΚΙΔΗΣΟ.
Ο μονοσήμαντος στόχος αυτής της κίνησης, αποκαλύφθηκε με τη μονοθεματική καμπάνια που προσωπικά διεξήγαγε, που αφορούσε, εννοείται, την προσωπική του δικαίωση, για τα όσα προηγήθηκαν.
Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Με μόλις 2,5% ο, διαρκώς εκλεγόμενος από το 1981, πρώην πρωθυπουργός, έμεινε εκτός Βουλής κι αυτή η απουσία του διήρκεσε μέχρι το 2019, αφού η απογοήτευση τον οδήγησε στην «αποχή» από τις «επαναληπτικές» εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015.
Η στρατηγική της Φώφης Γεννηματά, για επανασυσπείρωση του χώρου, έφερε ξανά τον Γιώργο Παπανδρέου, εντός του ΚΙΝΑΛ, με ταυτόχρονη μάλιστα διατήρηση του ΚΙΔΗΣΟ, ως αυτοτελούς σχηματισμού.
Η τραγική, όσο και ξαφνική απώλεια, έφερε ξανά τον πρώην πρωθυπουργό στο προσκήνιο. Ενώ ο ρόλος και η ιστορία του, θα ευνοούσαν έναν ρόλο εγγυητή της ενότητας και θεματοφύλακα των διαδικασιών, ο ίδιος, μην έχοντας διδαχθεί από το πάθημα του 2015, επέλεξε να γίνει μέρος του προβλήματος, αγνοώντας τις περί του αντιθέτου συμβουλές, ακόμη και του αδελφού του.
Είναι αλήθεια πως στην αρχή αναπτύχθηκε μία δυναμική, που έδειχνε να δικαιώνει την πρωτοβουλία. Όμως, από την πρώτη του εμφάνιση, έδειξε πως στόχος και αυτής της πρωτοβουλίας του, ήταν η προσωπική του δικαίωση.
Αυτή του η επιλογή, νομίζουμε πως υπονόμευσε καθοριστικά την υποψηφιότητά του και αντέστρεψε τους όρους του παιχνιδιού.
Ποτέ πάντως δεν είναι αργά για αυτογνωσία…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
