Τις ίδιες αηδίες με το success story μας έλεγαν οι σαμαροβενιζέλοι δια στόματος Στουρνάρα και Χαρδούβελη και γι’ αυτό στις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, οι οργισμένοι και εξαπατημένοι πολίτες τους μαύρισαν. Οι Μάρδες οφείλουν να γνωρίζουν ότι η οικονομική δυσπραγία που βιώνουμε επί εποχής μνημονίων, έχει θύματα τους άνεργους, τους μισθοσυντήρητους, του συνταξιούχους και τους έντιμους επιχειρηματίες, δηλαδή το 85% του ελληνικού πληθυσμού. Στο υπόλοιπο 15% του πληθυσμού περιλαμβάνονται οι καρεκλοκένταυροι της κρατικής-τραπεζικής εξουσίας, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, τα κομματόσκυλα, οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές, τα άτομα που δραστηριοποιούνται στα κανάλια της παράνομης παραοικονομίας, οι μιζαδόροι, οι μεσάζοντες και χιλιάδες άλλα αρπακτικά, που πλουτίζουν σε βάρος του 85% ελληνικού λαού και κυρίως ευθύνονται για την χρεοκοπία της πατρίδας.
Σε μια χώρα που σε όλους τους κλάδους της εθνικής οικονομίας κυριαρχούν τα επενδυτικά αντικίνητρα και η διαφθορά με την διαπλοκή αποτελούν τα προσφιλή σπορ της πολιτικοοικονομικής νομενκλατούρας, ποιος σοβαρός και λογικός άνθρωπος θα ερχόταν να επενδύσει τα χρήματά του σε αυτή την έρμη χώρα; Η οικονομική ανάπτυξη προϋποθέτει αποταμιευτικούς πόρους, πόροι που προέρχονται από εγχώριες και αλλοδαπές πηγές. Οι εγχώριοι αποταμιευτικοί πόροι εκπορεύονται από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Πώς όμως να δημιουργηθούν νέοι αποταμιευτικοί πόροι για την χρηματοδότηση παραγωγικών επενδυτικών έργων, όταν τα εισοδήματα των νοικοκυριών συρρικνώνονται και οι ζημιές των επιχειρήσεων πολλαπλασιάζονται; Λόγω της δραματικής μείωσης του διαθεσίμου εισοδήματος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, την περίοδο 2009-2015 οι ιδιωτικές αποταμιεύσεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα από 238 ελαττώθηκαν σε 118 δις €. Παράλληλα, την περίοδο αυτή οι χορηγήσεις τραπεζικών δανείων από 257 έπεσαν στα 208 δις €, εκ των οποίων τα 110 δις € είναι στο κόκκινο, δηλαδή δεν εξυπηρετούνται από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Συνεπώς, όταν στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα οι αποταμιεύσεις μειώνονται ολοένα και περισσότερο και ταυτόχρονα τα κόκκινα δάνεια πολλαπλασιάζονται, από πού θα βρεθούν οι αναγκαίοι χρηματικοί πόροι για την χρηματοδότηση των επενδύσεων που θα προκαλούσαν το “αναπτυξιακό σοκ”; Θα μας πουν οι Μάρδες από το εξωτερικό. Ωστόσο, ποιος τίμιος και ορθολογικός ξένος επενδυτής, θα φέρει τα κεφάλαιά του για επενδύσεις στην Ελλάδα, όταν γνωρίζει ότι η χώρα μας κυβερνάται από άχρηστους και τυχάρπαστους θεσιθήρες της κρατικής-τραπεζικής εξουσίας; Και ιδίως σε μια χώρα που ουδείς γνωρίζει τι θα μας ξημερώσει αύριο; Μα θα μας πει ο κάθε Μάρδας, ότι θα χρηματοδοτήσουμε το “αναπτυξιακό σοκ” με τα λεφτά των ΕΣΠΑ. Από το πρώτο πακέτο Ντελόρ το 1989 έως στα ΕΣΠΑ του σήμερα, έχουν εισρεύσει για επενδυτικούς σκοπούς στην ελληνική οικονομία τουλάχιστον 220 δις €. Ποιος τα είδε εκτός από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες των δημοσίων έργων και των κρατικών προμηθειών και των λαμόγιων που νέμονται τα κοινοτικά κονδύλια; Αν το “αναπτυξιακό σοκ” είναι για τους εθνικούς επιχειρηματίες της κομματικής-πολιτικής ολιγαρχίας και για τα αρπακτικά κομματόσκυλα της κρατικής εξουσίας, τότε πάμε πάσο. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα γίνεται λόγος για το αναπτυξιακό σοκ των καρεκλοκατακτητών της εξουσίας και της ολιγαρχίας των επιχειρηματιών των κρατικών προμηθειών, των δημοσίων έργων και των θαλασσοδανείων.
