Αναχρονισμός το έθνος

«Η προπαγάνδα για το έθνος και την (εθνική) ταυτότητα σε μια χώρα που είναι στην Ευρώπη είναι  αναχρονισμός»!

 Αυτή η άποψη περιέχεται σε κείμενο, που αφορούσε την επαναφορά της εκπομπής για τις Ένοπλες Δυνάμεις, στην ΕΡΤ. Δε θα σταθούμε στα της εκπομπής, όπου θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να κατανοήσουμε το ενδιαφέρον  το χρήμα των φορολογουμένων (όπως ανακοινώθηκε, πάντως, το κόστος της εκπομπής θα είναι το 1/3 απ` ότι προ της προηγούμενη). Η φράση, ωστόσο, που προτάξαμε, είναι δηλωτική της πραγματικής πρόθεσης, ή και ενόχλησης. Είναι ενδεικτικό, του πνεύματος, πως ο αφορισμός προβάλλεται, ενώ δεν έχει ξεκινήσει καν η εκπομπή, που αποτελεί την αφορμή του κειμένου. Μοιάζει σα να επιχειρείται ένα είδος «προληπτικής λογοκρισίας», για το περιεχόμενο της . Υπάρχει όμως και η ουσία, που κατά τη γνώμη μας συνίσταται σε δύο-κύρια- επιμέρους στοιχεία: Πρώτον, αν το έθνος και η εθνική ταυτότητα συνιστούν αναχρονισμό, τότε τι συγκροτεί τη σύγχρονη όψη της κοινωνίας και την αίσθηση συνανήκειν των ανθρώπων. Δεύτερον, από πού προκύπτει και πως στοιχειοθετείται η άποψη, πως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, της δικής μας χώρας ή όποιου άλλου κράτους-μέλους, συνεπάγεται- αυτόματα και αυτοδίκαια-την υποβάθμιση, το λιγότερο, της εθνικής ταυτότητας, ή και της ίδιας της κρατικής υπόστασης και κυριαρχίας. Θα είχε ενδιαφέρον, να μας αναλύσουν, όσοι ασπάζονται τη συγκεκριμένη άποψη, αν αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πόθεν αυτό προκύπτει. Να διαφωτίσουν κι εμάς δηλαδή, γιατί εκείνο που εμείς ξέρουμε, είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, εξακολουθεί να αποτελείται από κράτη-μέλη, κανένα εκ των οποίων δεν έχει απεμπολήσει, ούτε είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει, ότι συνιστά την εθνική του κυριαρχία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται εξίσου, τόσο η (διοικητική, νομική και πολιτική) άσκηση κυριαρχίας, αλλά και η ξεχωριστή του ταυτότητα. Αυτή δε η άσκηση κυριαρχίας και, ταυτόχρονης, κατοχύρωσης της διαφορετικότητας, δεν αποτυπώνεται μόνο στο εσωτερικό του κάθε κράτους-μέλους, αλλά και στον τρόπο που, όλα ανεξαιρέτως, τα κράτη-μέλη πολιτεύονται στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών-ενωσιακών θεσμών, θέτοντας σε προτεραιότητα την προάσπιση των εθνικών τους συμφερόντων, σε όλη την κλίμακα των τελευταίων.

 Να μας συμπαθάνε οι οπαδοί αυτής της άποψης, αλλά δεν έχουμε καμία διατυπωμένη πρόταση, που να μας υποδεικνύει ένα άλλο-σύγχρονο-μοντέλο οργάνωσης των κοινωνιών και ένταξης των πολιτών τους σ’ αυτές. Θα περιμένουμε.