Η ΤΑΚΤΙΚΗ να γίνονται κοινές δηλώσεις στον Τύπο κάθε φορά που ένας ξένος ηγέτης συναντάται με τον πρόεδρο των ΗΠΑ στον Λευκό Οίκο είναι τόσο παλιά, όσο και οι ίδιες οι επισκέψεις στην Ουάσινγκτον. Επίσης, το ίδιο παλιά είναι και η συνήθεια των δημοσιογράφων να μην περιορίζονται στην ατζέντα της συνάντησης, αλλά να ρωτούν ό,τι οι ίδιοι θεωρούν πως έχει ευρύτερο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Κι όμως, εδώ και δύο ημέρες, πολλές «αναλύσεις» μας πληροφορούν πόσο «φυσιολογικό» είναι που ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να μην παραχωρήσει κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά.
Επίσης, οι ίδιες αναλύσεις έλεγαν ότι είναι… καλύτερο που δεν δόθηκαν αυτές οι κοινές δηλώσεις, διότι οι ξένοι δημοσιογράφοι θα ρωτούσαν τον πρόεδρο Τραμπ για το Ιράν και, άρα, θα «πήγαινε άπατη» η συνάντηση με τον έλληνα πρωθυπουργό.
Βεβαίως, οι εν λόγω «αναλυ τές» μάλλον ξεχνούν ότι, ακόμη κι αν οι αμερικανοί δημοσιογράφοι ήθελαν να ρωτήσουν πολύ φυσιολογικάγια το Ιράν, στις κοινές δηλώσεις θα υπήρχαν και οι Έλληνες για να ρωτήσουν… για τα θέματα που άπτονται των ελληνικών ενδιαφερόντων: θα ζητούσαν να μάθουν αν ο Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να δηλώνει «μέγας θαυμαστής» του Ταγίπ Ερντογάν, αν καταδικάζει το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης ή την απόφαση Ερντογάν να στείλει στρατιώτες στη Λιβύη, αλλά και το κατά πόσον οι ΗΠΑ καταδικάζουν την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ.
Αυτά τα άβολα, όσο αυτονόητα, ερωτήματα ήταν που ήθελε να αποφύγει ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Και για τον λόγο αυτό, «έριξε πόρτα» στον έλληνα πρωθυπουργό σε μία συγκυρία που η Ελλάδα είχε όσο ποτέ ανάγκη την απλόχερη στήριξη των ΗΠΑ. Κι αυτό δείχνει από μόνο του την αποτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο κι αν διάφοροι «αναλυτές» βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Κι αν ακόμη δεν έχετε πειστεί, σκεφτείτε μόνο τί θα έλεγαν οι ίδιοι αναλυτές, έτσι και ο Τραμπ απέφευγε να δώσει κοι- νή συνέντευξη Τύπου με τον Αλέξη Τσίπρα…
