Τελικά, η υπερπαραγωγή «μητέρα των μαχών» που στήθηκε προχθές στην Βουλή – με πρωτοβουλία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που επανήλθε στην στρατηγική των σκανδάλων με την υπόθεση βλημάτων/Σαουδικής Αραβίας/Καμμένου, αλλ’ όπως αποδείχθηκε με ενθουσιώδη υπερασπιστική προσέλευση όλης της Κυβέρνησης παρά την διαφοροποίηση τις τελευταίες ημέρες πολλών στελεχών από την «γραμμή» της πώλησης όπλων σε εμπόλεμες ζώνες – δεν είναι δυνατόν, με κανένα μέτρο, να θεωρηθεί ότι φώτισε οποιονδήποτε. Για το τι συνέβη με τις 100.000 ή 300.000 βλήματα, που δια του Β. Παπαδόπουλου ή όχι δι ‘ αυτού, πουλήθηκαν ή μη στους Σαουδάραβες ή όχι σ’ αυτούς. Προστέθηκαν στο μείγμα άλλα ονόματα όπως του Τζων Σφακιανάκη ή του Γιώργου Πατεράκη, μπήκαν και πολλά απόρρητα ή/και ειδικού χειρισμού έγγραφα που πλην Πάνου Καμμένου φέρνουν στην συζήτηση δυναμικά και τον Νίκο Κοτζιά. Ανακινήθηκε (τι Ελλάδα θάμασταν αλλιώς!) ζήτημα ποινικών ευθυνών μέχρι κατασκοπίας αλλά και αναζήτησης πλουτισμού – όλα στο σέηκερ! Και είχαμε μια ακόμη φυγή από τον ανήφορο της καθημερινότητας.
H αλήθεια είναι ότι τα ζητήματα αυτά ενθουσιάζουν τους ανθρώπους του χώρου – της πολιτικής, των μήντια: την παραμονή της συζήτησης στην Βουλή, ξένοι δημοσιογράφοι , αλαφιασμένοι που αισθάνονταν ότι είχαν παραμελήσει «τις Ελληνικές εξελίξεις», ρωτούσαν σοβαρά-σοβαρά αν πέφτει η Κυβέρνηση. Μετά την κοινοβουλευτική παράσταση, αν κάτι φάνηκε ήταν ότι οι πολιτικοί αρχηγοί κήρυξαν από άμβωνος την αλήθεια στους ήδη πιστούς και πεπεισμένους – ο καθείς στους δικούς του! Καθώς «έρχεται η Τρόικα», «αρχίζουν οι πλειστηριασμοί», άνοιξε η ιντερνετική πύλη διεκδίκησης του «κοινωνικού μερίσματος», τρέχει ο ευγενής ανταγωνισμός με τα σποτάκια των δυο πλευρών για το ως άνω κοινωνικό μέρισμα και για τα βλήματα κοκ, η επικαιρότητα δεν άργησε να μετακινηθεί.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκλεισε την ημέρα με την υπόσχεση ότι «δεν τελειώνει εδώ αυτή η υπόθεση» (και, ώρες αργότερα, νέα έγγραφα περί πώλησης αεροπορικού τώρα υλικού έφθαναν στο προσκήνιο). Ο Αλέξης Τσίπρας εμνήσθη ημερών Ανδρέα Παπανδρέου αποχαιρετώντας «Καληνύχτα κύριε Μητσοτάκη» και χρησιμοποιώντας την ατάκα «δεν θέλετε να χτυπήσετε τον Καμμένο, αλλά την Κυβέρνηση». Πάντως η αλήθεια είναι ότι η μεν Αξιωματική Αντιπολίτευση ολοκλήρωσε την μετακίνηση της από το πεδίο της πρόβλεψης ότι έρχεται το αδιέξοδο στην οικονομία/στις σχέσεις με τους «εταίρους» (η τρίτη αξιολόγηση του Μνημονίου-3 προχωρεί, οι θετικές εκτιμήσεις μετά τους Ντάϊσσελμπλουμ και Ντομπρόβσκις πήραν και τον Μάριο Ντράγκι, ήδη και τον Κλάους Ρέγκλινγκ…), ο δε ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στενότερα παρά ποτέ προσδεδεμένος στον Πάνο Καμμένο. Μια επιλογή που, ιδίως μετά την οξύτητα μεταξύ Νίκου Βούτση – Φώφης Γεννηματά πάγωσε (αν μη κάτι χειρότερα) τα ανοίγματα προς την υπό μετεξέλιξη ΔηΣυμπ/Κεντροαριστερά.
Πάντως, αν αυτό ήταν η «μητέρα των μαχών», καήκαμε.
