Ο Ράμα και η μαφία καρτούν όμηρο τη χώρα
Για μία ακόμα φορά η Αλβανία οδεύει προς το χάος αδυνατώντας να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση ή να βρει ένα πιο σίγουρο αποκούμπι στην ΕΕ.
Η αρχική απόφαση του προέδρου της χώρας Ιλιρ Μέτα να ακυρώσει τις δημοτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου, υπο το βάρος του κινδύνου να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλια σύρραξη, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ο οποίος οργανώνει την εκδίωξη του Προέδρου της χώρας.
Η αντιπαράθεση αυτή μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία.
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα επηρέασε βαθιά την αλβανική οικονομία. Ο Ε. Ράμα βρήκε αντιστάθμισμα στην συνεργασία με την Τουρκία, και σε κάθε μαύρη συναλλαγή. Βρήκε έτσι την ευκαιρία να εδραιώσει το δικό του καθεστώς. Μία από τις παρενέργειες είναι η στενή σχέση της μαφίας των ναρκωτικών με την πολιτική και όπως δείχνουν οι κατηγορίες και με την ίδια την κυβέρνηση.
Ολ αυτά όμως διόγκωσαν τις ανισότητες στην αλβανική κοινωνία, την ώρα που η μαφία κυριαρχούσε και σε κάθε οικονομική δραστηριότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επίθεση στις περιουσίες των Ελλήνων της Αλβανίας. Στόχος του Ράμα να ελέγξει πρωτίστως το παραλιακό μέτωπο του νότου, ώστε να «επενδυθούν» τα χρήματα της μαφίας.
Ο Ράμα αδυνατώντας να ορίσει τα μελλοντικά βήματα της χώρας, άσκησε μια απολύτως εθνικιστική πολιτική. Προχώρησε σε συμφωνίες με το Κόσοβο για την ενοποίηση του με την Αλβανία, κάτι όμως που φαίνεται ότι δεν αρέσει αυτή την ώρα σε ευρωπαίους και αμερικανούς. Όπως φυσικά δεν αρέσει και στην Ελλάδα και στην Σερβία. Η εθνικιστική ρητορική έγινε συστατικό στοιχείο της πολιτικής του Ράμα. Η Συμφωνία των Πρεσπών του αφαίρεσε το χαρτί του Τετόβου (της αλβανόφωνης περιοχής στην Βόρεια Μακεδονία).
Τα σχέδια του Ράμα, όμως δεν προσέκρουσαν μόνο στην αντίθεση της Σερβίας και της Ελλάδας. Του ασκήθηκαν πιέσεις από αμερικανούς και ευρωπαίους να εγκαταλείψει τις σχέσεις με τον Ερντογάν.
Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες , κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία αναδιπλώνονται και αρνούνται πλέον να συναινέσουν στη διεύρυνση της ΕΕ στα δυτικά βαλκάνια, εξαιτίας κυρίως της πίεσης που ασκείται από ακροδεξιές δυνάμεις.
Η άρνηση της ΕΕ
Τόσο η Γερμανία όπως και η Γαλλία, η κάθε μία για δικούς της λόγους ορθώνουν σοβαρές αντιρρήσεις σε μια απόφαση για έναν νέο κύκλο διεύρυνσης της ΕΕ, ενόψει της συνόδου κορυφής στις 21-22 Ιουνίου.
Η Γερμανία δηλώνει ότι δεν υπάρχει χρόνος για την «απαραίτητη τοποθέτηση» εκ μέρους της Μπούντεσταγκ, καθώς το θέμα δεν έχει περιληφθεί στην ατζέντα του γερμανικού Κοινοβουλίου. Η Γαλλία θεωρεί ότι με δεδομένη την άνοδο της ακροδεξιάς, όπως αυτή καταγράφηκε στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, δεν είναι δυνατόν στην παρούσα χρονική στιγμή, να εκδοθεί ένα κείμενο Συμπερασμάτων που να θέτει θέμα έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία.
Είναι αυτονόητο ότι αν οι δύο χώρες δεν συναινέσουν και δεν βρουν μια κοινή θέση , συμπεράσματα δεν θα εκδοθούν και η κατάσταση στα δυτικά βαλκάνια θα επιδεινωθεί. Η ΕΕ θα μπει σε έναν νέο κύκλο αντιμέτωπη με πλείστα προβλήματα και υπό συνεχή πίεση καθώς τα ακροδεξιά κόμματα, ανεξάρτητα από τον βαθμό της θεσμικής επιρροής στην ΕΕ, έχουν πλέον αρκετή ισχύ εντός των χωρών της ΕΕ οπότε οι κυβερνήσεις θα κάνουν δεύτερες σκέψεις σε κάθε περίπτωση, είτε τίθενται ζητήματα διεύρυνσης είτε εμβάθυνσης , είτε αφορά τον διεθνή ρόλο της ΕΕ .
Η θέση της Ελλάδας
Η στάση της Γαλλίας και της Γερμανίας ενισχύει εκ των πραγμάτων τον ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή, αλλά και την φέρνει σε θέση ισχύος έναντι της Αλβανίας ως προς τα διμερή ζητήματα, παρά το αρνητικό κλίμα. Βέβαια η στάση του Παρισιού και του Βερολίνου απαλλάσσει την ελληνική κυβέρνηση από την άσκηση βέτο στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Αλβανία, καθώς τα Τίρανα επιδεινώνουν την πολιτική τους έναντι της μειονότητας .
Η Αλβανία αρνείται πεισματικά να νομοθετήσει για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας ζήτημα που είναι ευρωπαϊκό πρωτίστως , αλλά και διμερές, αλλά τόσο ο Ράμα, όσο και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις ελάχιστη σημασία δίνουν.
Αυτό όμως δεν είναι προς το συμφέρον τους. Η Αλβανία θα οδηγηθεί σε μείζονα κρίση γιατί η έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού και εφικτών πολιτικώνστόχων την αποδυναμώνει . Ωστόσο , ο εθνικισμός θολώνει την πολιτική των κομμάτων, οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να αξιολογήσουν τις δυσμενείς για τα Τίρανα εξελίξεις και να διορθώσουν την πολιτική τους, επιδεικνύουν πρωτοφανή αδυναμία και ανεπάρκεια να κινηθούν σύμφωνα με τα πραγματικά αλβανικά συμφέροντα.
Πιθανολογείται ότι ο εθνικισμός θα αυξηθεί και έναντι της Ελλάδας, αλλά αυτό ίσως εξελιχθεί σε ιδιαίτερα αρνητικό στοιχείο για τις διμερείς σχέσεις ίσως και επικίνδυνο. Η Αλβανία δεν αξιοποίησε το θετικό πνεύμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για να λυθούν τα διμερή προβλήματα με αμοιβαίο όφελος και αυτό ενισχύει και την τις πιθανότητες να μπουν οι σχέσεις των δύο χωρών σ ένα νέο κύκλο σκληρής αντιπαράθεσης.
Τα βαλκάνια συνολικά οδηγούνται σε στασιμότητα , αν όχι σε οπισθοδρόμηση. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία αδυνατούν να ανακάμψουν εδώ και χρόνια, τα δυτικά βαλκάνια οδηγούνται σε αδιέξοδο, το ιερατείο της ΕΕ και οι μεγάλες χώρες δεν δείχνουν να έχουν κάποιο στρατηγικό σχέδιο και η Ελλάδα δεν μπορεί από μόνη της να διαμορφώσει νέες βαλκανικές ισορροπίες.
