Η επικοινωνιακή διαχείριση κάθε πολιτικής ήττας κάθε κυβέρνησης ήταν, πάνω-κάτω, η ίδια: όσο μία υπόθεση «ξεχείλωνε» και το Μέγαρο Μαξίμου αργούσε να πάρει αποφάσεις, τόσο τα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη και ο αρμόδιος υπουργός υπερασπίζονταν την κρατούσα κατάσταση. Όμως, όταν στο Μαξίμου καταλάβαιναν ότι το πολιτικό κόστος είναι πλέον δυσβάσταχτο, τότε η κυβέρνηση πραγματοποιούσε αλλαγή γραμμής με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο: το άχθος της αβελτηρίας ή του φιάσκου φορτωνόταν ο αρμόδιος υπουργός και ο πρωθυπουργός εμφανιζόταν ως ο «από μηχανής θεός» που έδινε τη λύση με μία ρηξικέλευθη απόφαση.
Δε θα ξεχάσουμε, άλλωστε, ότι η ΝΔ έχει την «τεχνογνωσία» στο επίπεδο αυτό, καθώς επί διακυβέρνησης Καραμανλή εμφανίζονταν καθημερινά στα ΜΜΕ διαρροές για την… συναισθηματική κατάσταση του τότε πρωθυπουργού: όλοι-ες μαθαίναμε τότε για την «δυσφορία του Μαξίμου», την «ενόχληση Καραμανλή» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Κάπως έτσι και τώρα με την υπόθεση των voucher της ντροπής: όταν το Μαξίμου κατάλαβε ότι η σιωπή των πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών δεν είναι αρκετή για να περάσουν «στα ψιλά» ο «Μέτζης του νέουκτη», το «Σκόιλ Ελικικού» και τα λοιπά κορακίστικα, τότε οι διαρροές πήραν φωτιά. Πήραν φωτιά, παρουσιάζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να… λύνει τον Γόρδιο δεσμό, καταργώντας το πρόγραμμα voucher και ρίχνοντας τον λίθο του αναθέματος στον υπουργό του -εκείνον που μερικές ώρες πριν ανακοινώσει ότι το πρόγραμμα καταργείται, κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για «αντιπολίτευση τρολ» και έκανε λόγο για «4 ορθογραφικά λάθη μέσα σε 10.000 σελίδες».
Με αυτή τη συνήθη πολιτική διαχείριση, το Μαξίμου επιχείρησε να «στεγανοποιήσει» το φιάσκο σε επίπεδο υπουργού, αφήνοντας προστατευμένο το πρωθυπουργικό προφίλ.
Ωστόσο, άλλο πρωθυπουργός, άλλο από μηχανής Θεός. Προφανώς δεν αποφάσισε μόνος του ο κ. Βρούτσης να ενισχυθούν οι επιστήμονες μέσω της εξευτελιστικής διαδικασίας των voucher. Προφανώς, δεν αποφάσισε μόνος του ο αρμόδιος υπουργός να φανεί η Ελλάδα ότι «τρώει» χρήματα και κοροϊδεύει τους «κουτόφραγκους», απορροφώντας κονδύλια για τηλε-σεμινάρια της πλάκας.
Προφανώς, ο πρωθυπουργός ήξερε ότι οι Βρυξέλλες είχαν δώσει την ευχέρεια να κατευθυνθούν στους επιστήμονες κοινοτικά χρήματα χωρίς προαπαιτούμενα και προϋποθέσεις -γιατί αν δεν το ήξερε, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
Κατά συνέπεια, όσο κι αν ο υπουργός Εργασίας φορτώθηκε το φιάσκο, η επιλογή των voucher της ντροπής ήταν κεντρική. Οι από μηχανής θεοί υπάρχουν μόνο στις αρχαίες τραγωδίες, όχι στις νεοελληνικές πολιτικάντικες κωμωδίες.
