Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή την αγωγή Τσίπρα προς τους δημοσιογράφους που δεν επανόρθωσαν για την δήθεν «βίλα στο Σούνιο», έχει χυθεί πολύ μελάνι για την περίφημη ελευθερία του Τύπου, με στόχο να εμφανιστεί ένας πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός κόμματος της Αριστεράς ότι προσπαθεί να φιμώσει δημοσιογράφους.
Μόνο που τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά και κάποιοι μάλλον έχουν παρεξηγήσει την έννοια της ελευθερίας του Τύπου: η ελευθεροτυπία στην Ελλάδα είναι κατακτημένη ως εκεί που δεν πάει. Όμως, είναι άλλο πράγμα να γράφεις ό,τι θέλεις και άλλο να μην μπορείς να αποδείξεις αυτά που γράφεις –ειδικά όταν τα γραφόμενά σου θίγουν την τιμή και την υπόληψη κάποιου.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα πραγματικά περιστατικά: στην αρχή μας είπαν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αγόρασε με… 1 εκατομμύριο ευρώ ένα αρχοντικό εξοχικό στο Σούνιο. Μετά έμπλεξαν και μία «κατασκευαστική-μυστήριο» που έκανε μία πολυτελή ανακαίνιση και έναν «Περόνε» από τον οποίο υποτίθεται ότι αγόρασε ο Αλέξης Τσίπρας το ακίνητο. Όλα αυτά με βάση… ανώνυμες μαρτυρίες γειτόνων, εικασίες και εκτιμήσεις… μεσιτών της περιοχής και διάφορα άλλα τέτοια τραγελαφικά. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντέδρασε όπως κάθε άνθρωπος που δεν έχει ούτε να φοβηθεί, ούτε να κρύψει τίποτα: δημοσίευσε το μισθωτήριο που έχει κατατεθεί στη Εφορία και όλα τα δικαιολογητικά. Τότε, ξεκίνησε νέο γαϊτανάκι: τους φάνηκε, βλέπετε, πολύ χαμηλό το ποσό που πλήρωνε ο πρώην πρωθυπουργός, καίτοι ο ίδιος εξήγησε αναλυτικά τη συμφωνία αλλά και τη διαπραγμάτευση που έκανε πληρώνοντας «μπροστά» ένα μεγάλο μέρος του ποσού –όποιος έχει σχέση με την πραγματική οικονομία γνωρίζει ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να πετύχεις μείωση ενοικίου, διδάκτρων ή τιμής αγοράς από το να προκαταβάλεις ένα μεγάλο μέρος των ζητούμενων χρημάτων.
Επιστροφή στο θέμα μας, όμως: όταν ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία –όπως δεν έχει κάνει κάποιος άλλος ως τώρα- τότε όσοι είχαν γράψει τα «τέρατα», δεν έκαναν τον κόπο να ανασκευάσουν. Συνέχισαν τους υπαινιγμούς και απέφυγαν να επανορθώσουν όταν έλαβαν και τα εξώδικα από τον πρώην πρωθυπουργό.
Κατά συνέπεια, η κατάθεση αγωγής από τον ίδιο ήταν μονόδρομος, στο μέτρο που πρέπει να αμυνθεί από μελλοντικές εκστρατείες «δολοφονίας προσωπικότητας». Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως στον πολιτισμένο κόσμο, ειδικά μετά τον Διαφωτισμό, δεν είναι ο αθώος που οφείλει να αποδείξει ότι είναι αθώος, αλλά είναι ο κατήγορος εκείνος που πρέπει να παρουσιάσει στοιχεία ενοχής. Και αυτά τα στοιχεία φαίνεται πως βρίσκονται στον βυθό των Λεγραινών…
