Της Ελένης Τσερεζόλε
Επιτυχημένη δεν τη λες την παρουσία και συμμετοχή του Έλληνα πρωθυπουργού στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Πράγματι. Και αν κάτι συγκράτησαν οι πολίτες από το ταξίδι αυτό, ήταν μάλλον η… περιπετειώδης, όπως εξελίχθηκε, επαφή του Κ. Μητσοτάκη με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο. Μία συνάντηση που αφού πέρασε από 40 κύματα, λόγω της αναποφασιστικότητας της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση του θέματος που είχε δημιουργηθεί με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου στα εγκαίνια του «τουρκικού σπιτιού» στη Νέα Υόρκη, παρουσία του Ερντογάν και του Τουρκοκύπριου Προέδρου Ερσίν Τατάρ, έγινε τελικά στα γραφεία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη. Όπως κι αν είναι όμως, συνολικά η αποτίμηση της πρωθυπουργικής παρουσίας μόνο ως θετική δεν μπορεί να καταγραφεί.
Από τα άδεια έδρανα στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης κατά την ομιλία του Έλληνα Πρωθυπουργού ως τις… ανύπαρκτες συναντήσεις με ομολόγους του –μία έγινε, με τον πρωθυπουργό της Γεωργίας και αυτή… κατά τύχη! Όμως είναι γνωστό ότι η συμμετοχή σε αυτό το κομβικής σημασίας, ετήσιο διπλωματικό γεγονός είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία για σειρά συναντήσεων υψηλού επιπέδου για την προώθηση των εθνικών θεμάτων της χώρας. Τίποτε τέτοιο δεν συνέβη στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και αυτό παρά το γεγονός ότι η χώρα μας έχει ανοικτά σειρά σημαντικών «μετώπων», όπως, π.χ., το παράνομο μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης και την ανάγκη άμεσης ακύρωσής του, αν και αυτό έχει αναρτηθεί στον ΟΗΕ!
Το διπλωματικό «καλάθι» λοιπόν του Πρωθυπουργού από τη συνεδρίαση της ΓΣ του ΟΗΕ, είναι μάλλον άδειο, φανερώνοντας άλλη μία φορά το «χαμηλό προφίλ» της ελληνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό. Από επιλογή; Από ανικανότητα; Από έναν συνδυασμό και των δύο; Άγνωστο. Η ουσία είναι ότι η παρουσία Μητσοτάκη στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία. Άλλη μία…
