Μεγάλη συζήτηση έχει ανάψει για το λαϊκισμό, για τις υποσχέσεις (ψέματα) που δίνονται από τους πολιτικούς και δεν εκπληρώνονται. Όλοι όμως κάτι ξεχνούν: Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε από υπερβολικές υποσχέσεις. Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ ΑΠΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΤΡΟΠΟ! Και ακόμα πιο απλά, οι κυβερνήσεις μοίραζαν πραγματικά λεφτά, αφού τα περισσότερα πήγαιναν στις τσέπες των κάθε είδους κρατικοδίαιτων ή έγιναν πολιτικό χρήμα. Μόνο που ήταν τα δικά μας λεφτά και μετά το 2010 ήρθε το τσεκ που γράφει 320 δις ευρώ. Το να μπερδεύουμε το ρουσφέτι με το αίτημα, είναι η αγαπημένη μέθοδος του ΠΑΣΟΚ (την οποία υιοθετούν και οι λεγόμενοι μεταρρυθμιστές της ΝΔ). Είναι άλλωστε αυτό που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 80, η ικανοποίηση των αιτημάτων, έγινε αντικείμενο συνδιαλλαγής. Η κοινωνία πολυδιασπάστηκε. Χιλιάδες σωματεία, χιλιάδες μικρά συμφέροντα, εκατοντάδες ασφαλιστικά Ταμεία, εκατοντάδες κατηγορίες ενσήμων, χιλιάδες εγκύκλιοι για χιλιάδες πράγματα που μπορούσες και δεν μπορούσε να κάνεις. Αναλόγως με το τι…έδινες. Το σύνθημα ήταν «αφήστε χιλιάδες αιτήματα να ανθίσουν, έχουμε χιλιάδες τρόπους να τα λύσουμε»! Όταν (2010) ήρθε η ώρα της πληρωμής, αυτοί που μοίραζαν λεφτά, δηλαδή εκσυγχρονιστές και μεταρρυθμιστές, μας είπαν: «Αγαπητοί πολίτες πρέπει να πληρώσετε γιατί όλοι μαζί τα φάγαμε». Και όταν έχασαν την διακυβέρνηση (2015) άρχισαν να λένε: Ο ΣΥΡΙΖΑ (όσοι διεκδικούν) σας λέει ψέματα, έδωσε υποσχέσεις για να πάρει την ψήφο σας, αλλά δεν γίνονται αυτά που σας υποσχέθηκε.
Πράγματι η Αριστερά διεκδικούσε για τους πολίτες με υψηλή ρητορική και πολλές φορές και πράγματα που δεν γίνονται την ώρα που θέλουμε. Πράγματι βουλευτές και στελέχη της, θεωρούν ότι όλα μπορούν να γίνουν επειδή «είσαι Αριστερός», επειδή έχεις δίκαιο ή επειδή ή άλλοι έχουν άδικο. Όμως αυτό που ζήτησε –υποσχέθηκε, ήταν κάτι μαζικό και καθολικό. Απαίτησε και απαιτεί αλλαγή οικονομικής πολιτικής από τους δανειστές. Και για τα επιμέρους π.χ. αγρότες, ζήτησε αυτό που αφορά τους αγρότες – παραγωγούς. Δεν υποσχέθηκε να δηλώνει ψεύτικα στρέμματα η να συνεχίζουν να κλέβουν οι συνεταιρισμοί. Είναι λοιπόν κατανοητή και αποδεκτή η αυτοκριτική των παλαιών πολιτικών όπως ο Π. Σγουρίδης ή ο Γ. Μιχελογιαννάκης, αλλά πρέπει η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τη θέση της και γι αυτά που έλεγε πριν και γι αυτά που λέει τώρα. Αρκεί και οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκολλήσουν από τα φαντάσματα του παρελθόντος για να μπορέσουν να αλλάξουν τα πράγματα.
