«εκπόρθηση» του τελευταίου «οχυρού», καθώς όλοι πίστευαν ότι η χώρα αυτή, λόγω ναζιστικού παρελθόντος, θα έμενε «απρόσβλητη» από τον «ιό». Δυστυχώς, η πραγματικότητα διαψεύδει τους χειρότερους «εφιάλτες», γι` αυτό και επιβάλλεται να τη δούμε κατάματα, χωρίς ιδεοληπτικές παρωπίδες.
Η τακτική της στρουθοκαμήλου, που ακολουθείται και στη χώρα μας, στο όνομα ενός ανέξοδου, όσο και αδιέξοδου «γιακωβινισμού», αποδεικνύεται παντελώς αναποτελεσματική. Κάποιοι, που αυτοπροσδιορίζονται και ως «πνευματική ελίτ», αν όχι και ως «επαναστατική πρωτοπορία», εξακολουθούν να πιστεύουν, ερμητικά κλεισμένοι στο μικρόκοσμο τους, ότι δε φταίνε η κυρίαρχη πολιτική και οι επιλογές της, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες, που δεν καταλαβαίνουν. Εάν δε οι πολίτες, επιμένουν, από απελπισία ή αντίδραση, να ψηφίζουν σε τέτοια κλίμακα, ακραία κόμματα, τότε, σύμφωνα με αυτή τη λογική, τόσο το χειρότερο για τους πολίτες. Ανάλογη εθελοτυφλία, έφερε τον Χίτλερ, από το περιθώριο και την απόρριψη, στην καγκελαρία, για να ακολουθήσει το παγκόσμιο αιματοκύλισμα…. Κάποιοι άλλοι, εγχώριοι «προφέσορες», επιμένουν, με αναφορά στην ημέτερη «Χρυσή Αυγή», πως η «μαγική λύση» (κάτι σαν τον «Χουντίνι») είναι η δικαστική οδός.
Πιστεύουν, μέσα από μια παράξενη επιχειρηματολογία, ότι ο εγκλεισμός του ηγετικού πυρήνα της οργάνωσης, στη φυλακή, θα οδηγήσει, ως δια μαγείας, στη συρρίκνωση της. Κι ας τους διαψεύδει η πραγματικότητα, όπως και η ιστορία. Να τους θυμίσουμε ότι ο Χίτλερ είχε φυλακιστεί (μετά το «πραξικόπημα της μπυραρίας» στο Μόναχο) πριν τη μετεωρική άνοδο του, που τον έφερε στην εξουσία. Αλλά και στα καθ` ημάς, η ποινική δίωξη, εναντίον της ηγεσίας της Χ.Α., έφερε τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, αφού, όχι μόνο διατηρήθηκε απαραμείωτη η εκλογική της δύναμη, αλλά και έχει σταθεροποιηθεί ως το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι τα ίδια «λαμπρά» αποτελέσματα θα έχει και η άλλη «σοφή» ιδέα, περί δικαστικής απαγόρευσης, καθώς, μάλιστα, πέραν των άλλων, υπάρχει και η παρακαμπτήριος της δημιουργίας άλλου, «παρένθετου» κόμματος. Αλήθεια, πέρασε ποτέ από το μυαλό των «πάνσοφων καθοδηγητών», ν` ασχοληθούν με τις αιτίες που παράγουν τη διόγκωση των ποσοστών, τέτοιων κομματικών σχηματισμών; Δηλαδή, τις ασκούμενες πολιτικές, στο πεδίο, κυρίως, της λιτότητας; Πως το είπε ο κος. Σόιμπλε;
