Αγνωστοι ψηφοφόροι

Παραθέσαμε, στο χθεσινό μας κείμενο, το ιστορικό της καθιέρωσης της «λαϊκής ψήφου», στις εσωκομματικές διαδικασίες, για εκλογή ηγεσίας.

 Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, που δεν «έβλεπε τη φάκα», άρχισαν να γίνονται εμφανή τα πρώτα προβλήματα, στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές, στη ΝΔ. Δεν αναφερόμαστε, τόσο, στο «μπλακ άουτ» της πρώτης φάσης, όσο, στο  ουσιώδες, δηλαδή το «εκλογικό σώμα», που θα αναδείκνυε το νέο αρχηγό. Ξάφνου, σαν από θεία επιφοίτηση, ανακαλύφθηκε ότι αυτή η «χύμα» διαδικασία, όπου κάθε «πικραμένος» και «περαστικός» είχε δικαίωμα ψήφου, χωρίς καν κάποιου είδους πιστοποίηση, για τη σχέση του με το κόμμα, ήταν, τουλάχιστον, προβληματική. Για το πρόβλημα, που αποδείχθηκε πιο σοβαρό- από την «πτώση» του συστήματος- βρέθηκε» με μια μεσοβέζικη «λύση». Δηλαδή, όσοι προσέρχονταν στον πρώτο γύρο, θα εγγράφονταν σε έναν «εκλογικό  κατάλογο»  και θα ήταν οι μόνοι, που θα είχαν δικαίωμα συμμετοχής, στο δεύτερο γύρο. Η εμβαλωματική αυτή λύση, δεν απάντησε στο ουσιώδες ερώτημα: Εν τέλει, ποιοι θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε μια τέτοια διαδικασία, ανεξάρτητα από τις όποιες ενστάσεις ή επιφυλάξεις; Θα πρόκειται για περιστασιακούς ψηφοφόρους, που… είδαν φως και μπήκαν ή για ένα πιστοποιημένο και ταυτοποιημένο εκλογικό σώμα, που, είτε ανήκει στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του συγκεκριμένου κόμματος, είτε πρόκειται για πολίτες που αισθάνονται κάποιου είδους, έστω, συγγένεια προς αυτό, επιδιώκοντας μια πιο οργανική σύνδεση; Η, αντίθετα, θα πρόκειται για ένα περιστασιακό εκλογικό σώμα, αποτελούμενο από τυχαίους, άγνωστους ψηφοφόρους, που, ενδεχομένως, προέρχονται από άλλο ή και αντίπαλο κόμμα; Αλλά, σε αυτή την περίπτωση, ενός «αγνώστου» εκλογικού σώματος, δεν τίθεται εν αμφιβόλω, στη βαθύτερη ουσία του, το αδιάβλητο του εκλογικού αποτελέσματος, αφού θα έχει προσδιοριστεί ακόμη και από αντίπαλους προς το κόμμα ψηφοφόρους, που εκ των πραγμάτων αλλοιώνουν το νόημα μιας εσωκομματικής διαδικασίας, που δε μπορεί, παρά να αφορά όσους ταυτίζονται ή νιώθουν, έστω, εγγύτερα προς το συγκεκριμένο κόμμα και επιδιώκουν την ισχυροποίηση του;

 Η «μεσοβέζικη» λύση που επιλέχθηκε στην προηγούμενη περίπτωση της ΝΔ, ανέδειξε περισσότερο το πρόβλημα, δημιουργώντας την αίσθηση ότι το αποτέλεσμα διαμορφώθηκε από την παρέμβαση μιας κρίσιμης μάζας «άγνωστων» ψηφοφόρων, με άδηλα κίνητρα. Αυτό, ακριβώς, το πρόβλημα επανατίθεται με, ακόμη πιο επιτακτικό τρόπο, στις εν εξελίξει διαδικασίες, για το νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, με επίκεντρο τη διεξαγωγή ή μη ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ