Χρήστος Η. Χαλαζιάς
Η κοινωνία μας πάσχει από την ασθένεια της κατάθλιψης της παραμέλησης και υποφέρει και από μια ακόμη που είναι βασανιστική, την απουσία του ελεύθερου χρόνου, του ανοιχτού διαλόγου, της αλληλεγγύης και της συλλογικής συμμετοχής στα κοινά, που να μπορεί κάποιος να βρει ένα επίπεδο στο οποίο να είναι δυνατή η αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων.
Σ’ αυτή την κοινή λογική που στις μέρες μας είναι τόσο πολύτιμη, αλλά και τόσο σπάνια. Σ’ αυτή την ανθρωπιστική κρίση που κυριαρχεί στον κόσμο, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα που θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα.
Κάθε μέρα σ’ ολόκληρο τον κόσμο δαπανούνται για τον απαγωγέα θανάτου πολλά δις δολάρια και ευρώ. Για την ακρίβεια οι ισχυροί του κόσμου αφιερώνουν αστρονομικά ποσά για να οργανωθεί ένα γιγάντιο κυνήγι στο οποίο ο κυνηγός και το θήραμα ανήκουν στο ίδιο είδος. Νικητής ανακηρύσσεται εκείνος που θα έχει σκοτώσει τον μεγαλύτερο αριθμό συνάνθρωπων του. Οι στρατιωτικές δαπάνες μιας εβδομάδας θα ήταν ικανές για να εξασφαλίσουν στοιχειώδη αγαθά όπως τροφή, παιδεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή η τεράστια οικονομική σπατάλη αποτελεί κραυγαλέα παραβίαση της κοινής λογικής.
Η επίσημη απάντηση – δικαιολογία γι’ αυτή την σπατάλη είναι κατά της τρομοκρατίας και οι στρατιωτικές εισβολές σε χώρες της Ασίας και Αφρικής από τους ισχυρούς είναι για τον εκδημοκρατισμό τους! προκαλώντας εμφύλιους πολέμους. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς μάντης για να διαπιστώσει ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία Λιβύη κ.α. συνέβαλε στην αύξηση του προσφυγικού και της τρομοκρατίας. Οι ξένες εισβολές των ισχυρών, σε όποια χώρα π.χ. στη Βενεζουέλα τώρα, αποτελεί κρατική τρομοκρατία και η κρατική τρομοκρατία τρέφεται από την ιδιωτική τρομοκρατία και αντιστρόφως…
Τελευταία, δημοσιεύθηκαν ορισμένοι αριθμοί εξοπλιστικών προγραμμάτων: η Αμερικανική και Ρωσική οικονομία ανακάμπτουν ικανοποιητικά. Σύμφωνα με τους ειδικούς χωρίς τις δαπάνες που συνδέονται με τους πολέμους που γίνονται σήμερα, η οικονομική μεγέθυνση θα ήταν αισθητά χαμηλότερη. Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, ο πόλεμος στη Συρία αποτελεί εξαιρετική είδηση για την οικονομία. Και για τους χιλιάδες νεκρούς τίποτα. Άραγε, η κοινή λογική εκφράζεται καλύτερα από την φωνή των οικονομικών στατιστικών, παρά από τη φωνή των πολιτών που κραυγάζουν τους καταραμένους πολέμους.
Ας δούμε ποιοι είναι οι φύλακες της ειρήνης. Οι πέντε εγγυητές στο Συμβούλιο του ΟΗΕ με ψήφο είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί και πωλητές των όπλων. Εγγυητές οι οκτώ ισχυροί του κόσμου που παίρνουν καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον των λαών μέσα από τους το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ) η Παγκόσμια Τράπεζα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Ο Αγώνας για την προώθηση της δημοκρατίας και ισονομία σε ολόκληρο τον κόσμο θα έπρεπε να αρχίζει από τον εκδημοκρατισμό αυτών των οργανισμών, που υποτίθεται ότι είναι οι προστάτες της παγκόσμιας ειρήνης και δικαίου.
Τα πιο φρικτά εγκλήματα και ανθρωπιστικές διακρίσεις που διαπράττονται στον κόσμο γίνονται με την μεσολάβηση αυτών των θεσμών – υποτίθεται παγκόσμιων οργανισμών – ( Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ , το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ).
Σε όλα αυτά οι λαοί είναι οι «Αγνοούμενοι», όχι εκείνοι που χάθηκαν μέσα το σκοτάδι των δικτατοριών, αλλά οι «αγνοούμενοι» της ειρήνης, της δημοκρατίας και ισονομίας.
Μήπως η κοινή λογική μας υποχρεώνει να υποτιμούμε όλες αυτές τις μορφές οδύνης, που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει; Μήπως μας υποχρεώνει να τις αποδεχτούμε σταυρώνοντας τα χέρια μας, σαν να επρόκειτο για το μοιραίο έργο του χρόνου ή του θανάτου;
