Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, η, κατά τα άλλα, «επιτελική» κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, που θα έδινε «μαθήματα» άσκησης χρηστής διακυβέρνησης, έδειξε ότι, πέραν όλων των άλλων, ένα από τα πιο αδύναμα σημεία της είναι η εξωτερική πολιτική. Παρά την «υπεροπλία» των φιλικά προσκείμενων ΜΜΕ, έγινε από τότε φανερό ότι γενικά στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα στις σχέσεις με την Τουρκία, η κυβέρνηση «δεν το έχει»…
Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδεικνύοντας εποικοδομητική στάση (το ακριβώς αντίθετο από ό,τι έκανε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση ο κ. Μητσοτάκης), είχε κρούσει, σε ήπιους τόνους, τον κώδωνα του κινδύνου, θυμίζοντας την ανάγκη ενεργοποίησης των κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, που είχε αποσπάσει το 2019 ο Αλέξης Τσίπρας από την ΕΕ. Εις ώτα μη ακουόντων δυστυχώς. Έπρεπε να έλθει η προκλητική και ανιστόρητη απόφαση Ερντογάν για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, για να «ανακαλύψει» η κυβέρνηση το θέμα των κυρώσεων!
Και σα να μην έφθανε αυτό, η ίδια εμφανίζεται με… πολλές φωνές. Πέρα από τον καθ ύλην αρμόδιο, κ. Δένδια που τονίζει ότι το θέμα δεν πρέπει να μετατραπεί σε διμερές, ακούγονται και… άλλες απόψεις όπως αυτή του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Βορίδη για… αντίποινα με την μετατροπή του μουσείου Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη σε μουσείο «μνήμης Γενοκτονίας του ελληνισμού». Αλλά και ο αντιπρόεδρος και υπουργός Ανάπτυξης, κ. Γεωργιάδης έχει άποψη στο θέμα.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση αγνοεί ξανά την π ολυεπίπεδη, ανεξάρτητη πολιτική σε ένα δύσκολο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον πολιτική της προκατόχου της. Τον διάλογο με παράλληλη ανάδειξη των ελληνικών κόκκινων γραμμών σε ευρωτουρκικές, υπό την απειλή κυρώσεων. Αλλά μάλλον αυτό είναι το τελευταίο που απασχολεί την κυβέρνηση που ο στόχος της είναι ο Ν. Παππάς και το δήθεν «παρακράτος» του ΣΥΡΙΖΑ!!!!
