Όταν ο Μίμης Ανδρουλάκης παραιτούνταν, στη δεκαετία του `90, από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του τότε Συνασπισμού, αλλά και από το βουλευτικό αξίωμα, δικαιολογούσε την απόφασή του, με τη φράση ότι «δεν μπορείς να εκπροσωπείς κάτι που δεν είναι εκπροσωπήσιμο».
Παραφράζοντας εκείνη τη διατύπωση, θα λέγαμε ότι η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει, με «ιεραποστολικό» ζήλο, την υπεράσπιση μιας υπόθεσης, που δεν είναι υπερασπίσιμη. Εννοούμε την περίοδο της διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ειδικότερα δε στην πρώτη φάση, που οδήγησε στο καθεστώς Επιτροπείας και τα Μνημόνια. Μπορεί να κατανοήσει, ενδεχομένως, κανείς, τους λόγους που οδήγησαν τους επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη, στην απόφαση επανένταξης του πρώην πρωθυπουργού και των συνεργατών του, αλλά η εμμονή στην υπεράσπιση, χωρίς καν κάποιους «αστερίσκους», των μοιραίων επιλογών, που κατέστρεψαν τη χώρα, αλλά και το Κίνημα, μοιάζει ακατανόητη και καταντά αυτοκαταστροφική, σχεδόν αυτοκτονική. Ήδη χτυπούν και στο εσωτερικό τα «καμπανάκια», για το ότι η επανένταξη, κυρίως δε η ταύτιση λειτουργεί, τουλάχιστον ανασταλτικά, στη δυναμική που, όντως, είχε αρχίσει να αναπτύσσει ο χώρος, μέσω του σχήματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Για να θυμηθούμε δε, μια από τις γνωστές επιγραμματικές ρήσεις του παππού Γεωργίου Παπανδρέου, η συμμετοχή του πρώην πρωθυπουργού και των πολιτικών του φίλων, όχι μόνο δεν προσθέτει ψήφους, αλλά αφαιρεί από τη δυναμική του τελευταίου διαστήματος, ενώ πολλαπλασιάζει τα προβλήματα στο εσωτερικό, ιδιαίτερα με την εμμονή ορισμένων εκ των υποστηρικτών του τελευταίου, να αναπαράγουν τη διαμάχη για τις συνθήκες πτώσης της τότε κυβέρνησης, τον Νοέμβριο του 2011. Έτσι ή αλλιώς, έχει καταγραφεί με τον πιο σαφή τρόπο, η άποψη του εκλογικού σώματος, για την επίμαχη περίοδο, τόσο με την «ιλιγγιώδη κάθοδο» του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, από το 45 στο 4%, όσο και με την παταγώδη αποτυχία του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου, να καταγραφεί ως αυτόνομος πόλος, σε μια προσπάθεια αυτοδικαίωσης, μέσω του ΚΙΔΗΣΟ. Επειδή δε, παρά είναι κοντή η μνήμη ορισμένων, να θυμίσουμε ότι το εν λόγω «αυστηρώς προσωπικό» κομματικό δημιούργημα (κάτι σαν κομματικό «όχημα ειδικού σκοπού») στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, απέτυχε να εισέλθει στη Βουλή, λαμβάνοντας λίγο πάνω από 2%, γι` αυτό δε το λόγο αποφασίστηκε η «αποχή» από την αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου 2015, στην ουσία δε η αυτοδιάλυση του, μέσω ενός είδους «αγρανάπαυσης»…
