Αληθεια, επιμένουν ορισμένοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Κεντροαριστεροί, να κατατάσσουν στο «μεταρρυθμιστικό Κέντρο» (με ότι υπονοούν, χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο όρο) τη νέα ηγεσία της ΝΔ, μετά την ανακοίνωση των δύο αντιπροέδρων;
Μια επιλογή, που αποκαλύπτει επί της ουσίας τις πραγματικές προθέσεις του νέου «ροκ αστέρα» της πολιτικής μας σκηνής, καθώς, όπως προκύπτει από το σχετικό ρεπορτάζ, οι δύο ορισθέντες ως αντιπρόεδροι, θα διαθέτουν ουσιαστικές αρμοδιότητες, άρα δε θα έχουμε, κατά πως φαίνεται, μια «βερσιόν» του διδύμου Αβραμόπουλου-Δήμα, επί Αντώνη Σαμαρά, που… πέρασε και δεν ακούμπησε. Σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους αντιπροέδρους, οι κ.κ. Χατζηδάκης και Γεωργιάδης, αναλαμβάνουν, όπως φαίνεται, συγκεκριμένους ρόλους, που σημαίνει πως θα είναι αυτοί που, ως πραγματικοί «αντ` αυτού», θα δίνουν τον τόνο και θα διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία, αλλά και θα καθορίζουν τον καθημερινό πολιτικό και προγραμματικό λόγο της συντηρητικής παράταξης. Που σημαίνει, επίσης, ότι οι προηγούμενες επιλογές του κ. Μητσοτάκη, με τις τοποθετήσεις των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων, του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του εκπροσώπου τύπου του κόμματος, που ερμηνεύθηκαν ως γενναίο άνοιγμα προς τους ηττημένους της εσωκομματικής αναμέτρησης, ήταν εν τέλει, μια υποκριτική, ψευδεπίγραφη επίδειξη ενότητας, που σε καμιά περίπτωση δε δείχνει διάθεση δημιουργικής σύνθεσης των επιμέρους τάσεων, που με σαφήνεια καταγράφηκαν και στην εσωκομματική αναμέτρηση.
Επί της ουσίας, ο κος. Μητσοτάκης δείχνει ότι εκλαμβάνει την επιλογή των ψηφοφόρων της ΝΔ, ως «εν λευκώ» εντολή, για να μετατρέψει τη ΝΔ, σε ένα ιδιότυπο υβρίδιο ενός ακραία νεοφιλελεύθερου στο οικονομικό και σκληρού δεξιού στο κοινωνικό πεδίο, κόμματος. Όλα αυτά, βέβαια, σε κανένα «μεταρρυθμιστικό κέντρο» δεν παραπέμπουν, με όση δόση ασάφειας και αν περιβληθεί ο όρος. Δυσκολευόμαστε, επί παραδείγματι, ν` αντιληφθούμε πως μπορεί να εκφράζει μια τέτοια «κεντρώα» αντίληψη, ο, συμπαθής κατά τα άλλα, κ. Χατζηδάκης, ο οποίος έχει επιφορτιστεί με την κατάρτιση του προγράμματος, όταν το πρόσφατο παρελθόν του, σε αντιστοιχία με αυτό του νέου προέδρου, έχει συνδεθεί με την ενσυνείδητη εφαρμογή των πιο σκληρών πτυχών του μνημονιακού προγράμματος. Να θυμίσουμε ότι είναι εκείνος, που ανέλαβε «εργολαβικά» την προώθηση της περίφημης «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ, μερικές από τις πρόνοιες της οποίας, όπως η επιμήκυνση της διάρκειας του φρέσκου γάλακτος, προκάλεσαν μέχρι και παραιτήσεις υπουργών, στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (του τότε αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Μάξιμου Χαρακόπουλου), αλλά και έντονες αντιδράσεις, από πολλούς άλλους βουλευτές της ΝΔ. Ανάλογο, άραγε, θα είναι και το πρόγραμμα που θα καταρτίσει;
