Εἶναι ὅλοι τους φασίστες;

ΟΙ Γαλλικές ἐκλογὲς εἶχαν τὸ ἴδιο ἐνδιαφέρον –ἄν ὄχι περισσότερο– ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς. Ἡ  Γαλλία εἶναι ἡ γενέτειρα τῆς νεώτερης πολιτικῆς. Αὐτὸ ποὺ κάθε φορὰ γίνεται στὴ Γαλλία ἔχει εὐρύτερες προεκτάσεις. Θυμίζω προχείρως τὸν «Γαλλικὸ Μάη» τοῦ 1968, πού ἡ δόνησή του ἔφθασε σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο καὶ τοῦ ὁποίου οἱ προεκτάσεις διατηροῦνται μέχρι σήμερα, ὑπὸ πολλὲς ἐκφάνσεις. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ παρακολούθησα τὸ βράδυ τῶν ἐκλογῶν τρία ξένα κανάλια (τὰ δικά μας, πλὴν ἑνὸς κρατικοῦ, μέχρι τὶς 11 «σνομπάριζαν» τὰ γιγνόμενα στὴ Γαλλία) καί τὴν ἐπαύριο διάβασα ἤ ἄκουσα πολλὲς ἀναλύσεις. Μὲ κάποιες διαφωνῶ (πρόκειται γιά ἀναλύσεις ποὺ προϋπῆρχαν στὸ τσεπάκι), μέ ἄλλες συμφωνῶ ἀλλὰ πάντως μερικῶς. Αὐτὸ πάντως ποὺ μὲ βρίσκει παντελῶς ἀντίθετο εἶναι μιὰ εὐρύτατα διαδεδομένη ἄποψη ὅτι τὸ παλαιὸ πολιτικὸ σύστημα κατέρρευσε ἤ ὅτι ἀρχίζει νὰ καταρρέει. Ἡ πλήρης ἀποτυχία του σέ ὅλους τοὺς τομεῖς, ἀπὸ τὸν οἰκονομικὸ μέχρι τὸν πολιτιστικὸ, δὲν σημαίνει καὶ τὸν ἀφανισμό του. Ἁπλῶς τὸ παλαιὸ σύστημα ἔχει γίνει πρὸ πολλοῦ βιομηχανικό, ἄχρωμο, ἄοσμο (παρὰ τὴ δυσωδία τῶν σκανδάλων) καὶ ἀπρόσωπο. Οἱ πολιτικοὶ του συστήματος παράγονται κατὰ τὸ «Σύστημα Ἁλυσίδα», ποὺ διακωμώδησε ὁ Τσάρλι Τσάπλιν στὴν ταινία «Μοντέρνοι Καιροί». Μπορεῖ νὰ εἶναι λαμπεροὶ ἀλλὰ κατ’ οὐσίαν εἶναι ἀπρόσωπες ἐκφράσεις προσωπικότητας. Καὶ ὅμως τὸ διαφημιστικό κύκλωμα μπορεῖ νὰ κάνει μιὰ ἀσημαντότητα σὲ χρόνο ρεκὸρ στίλβουσα προσωπικότητα. Χαρακτηριστική περίπτωση ὁ δῆθεν sui generis δικός μας Βαρουφάκης, ποὺ ἔλαμψε ἐπὶ ἕξι μῆνες σ’ ὅλη τὴν ὑφήλιο καὶ μετὰ ἐξαφανίστηκε, ὅπως ὁ Φαέθων.

Κάτι ἀνάλογο ἔχουμε στὴ Γαλλία. Μπροστὰ στὴν ἐπέλαση τῆς «βαριοήσκιωτης» Λεπέν τὸ πολιτικὸ σύστημα ἀντέταξε ἕναν ἄγνωστο μέχρι προχθὲς τεχνοκράτη, τὸν διασημοποίησε σὲ χρόνο μηδὲν ἀλλὰ δὲν νομίζω ὅτι θὰ ἔχει πολιτικὸ βίον… μακρὸν! Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι κατασκευή. Εἶχα τὴν τύχη νὰ συναντήσω καὶ νὰ μιλήσω γιὰ μισὸ λεπτὸ κάποτε μὲ τὸν στρατηγὸ Ντὲ Γκώλ. Ἡ σκιὰ του βαραίνει ἀκόμη πάνω μου. Ἄκουσα τὸ βράδυ τῶν ἐκλογῶν τὸ λόγο τοῦ κ. Μακρὸν. Νόστιμος ἀλλὰ ἦταν λόγος κονσέρβα. Δὲν εἶχε τίποτε τὸ παλμικό τῶν παλαιότερων Γάλλων πολιτικῶν. Ἦταν ἕνας Ὀλὰν μὲ… ὀλίγη!

Ἀντίθετα, ἡ ἀντίπαλὸς του Μαρί Λεπὲν ἔχει τὴ βαρύτητα, τὴ σταθερότητα ἀλλὰ καὶ τὴν εὐελιξία τῶν γερμανικῶν «πάντσερ», ὅταν αὐτὰ εἰσέβαλαν στὴ Γαλλία. Καὶ ἀσφαλῶς θὰ ἔκοβε πρώτη τὸ νῆμα ἄν δὲν ὑπῆρχε ἡ διογκωμένη παρουσία τοῦ ἀριστεροῦ κ. Μελανσόν. Εἶναι πολιτικὴ ἀνοησία νὰ χαρακτηρίζεται τὸ «Ἐθνικό Μέτωπο» τῆς Λεπέν ἀκροδεξιό. Τώρα μιλᾶμε γιὰ ἕνα κόμμα ποὺ ἀπέσπασε τὸ 21,40% τῶν Γάλλων ψηφοφόρων, ποὺ εἶναι συνειδητοὶ καὶ ὄχι εὐκαιριακοὶ ψηφοφόροι. Στὶς ἐπαναληπτικὲς ἐκλογὲς ἴσως ἡ Λεπέν πλησιάσει τὸ 40% τῶν ἐκλογέων. Θὰ τὴν ψηφίσουν κυρίως αὐτοὶ πού ψήφιζαν κατά κανόνα Ἀριστερά. Ὅλοι αὐτοί ἔγιναν ἀκροδεξιοὶ; Ἡ ἀποτυχία τοῦ παλαιοῦ πολιτικοῦ συστήματος, ποὺ εὐαγγελίσθηκε τόσες μεταρρυθμίσεις καὶ ποὺ ὅλες κατέληξαν σὲ ἀπορρυθμίσεις, δὲν καλύπτεται μὲ ἐξαγγελία νέων μεταρρυθμίσεων οὔτε μὲ ἐπικόλληση μειωτικῆς ταμπέλλας στὴν ἀντίπαλο. Τὰ παλαιὰ κόμματα τῆς Γαλλίας δὲν χάθηκαν. Ἁπλῶς φόρεσαν τὴ μάσκα τοῦ κ. Μακρὸν γιὰ νὰ μὴν ἀναγνω­ρίζονται. Ὁ  Μακρόν δὲν θὰ βγεῖ γιὰ τὴ Γαλλία, θὰ βγεῖ γιὰ τὴ Γερμανία. Κι αὐτὸ ἡ φτωχολογιὰ τῆς Γαλλίας τὸ ξέρει. Θὰ στραφεῖ πρὸς τὴν Λεπέν γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἀξιόπιστη παρουσία τῆς Ἀριστερᾶς. Θὰ προτιμήσει μία ἐκπρόσωπο τῆς Δεξιᾶς ἀπὸ ἕνα βλαστὸ τοῦ οἴκου Ρότσιλδ. Κάποτε τὸ ΚΚΕ εἶχε στοὺς κόλπους του –πέρα ἀπὸ τὴν ἐργατιὰ– ὅλη τὴν ἀφρόκρεμα τῆς πνευματικῆς καὶ καλλιτεχνικῆς ζωῆς. Σήμερα βρίσκεται σέ ἀνυποληψία. Μοιραῖα, ὅπου φθίνει ἡ Ἀριστερὰ, φθάνει ταχύτατα ἡ Δεξιά.

www.sarantoskargakos.gr